ညီေနမင္း: October 2008

Thursday, October 30, 2008

ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ေသာအေမ

ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ဘ၀ႏွင့္ ကမၻာအေရွ႕မွအေနာက္ ေတာင္မွေျမာက္သုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ေလလႊင့္ေနခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ပါ။ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ အသက္ႀကီးလာသလုိ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတလည္းတုိးခဲ့တယ္။ ကမၻာ့ရြာတစ္ျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းလာသည္။ ေမြးရပ္ေျမက အေမ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀ႏွစ္တြင္ ေမြးရပ္ေျမ ရထားဘူတာမွ အစျပဳလုိ႔ ကမၻာႀကီးကုိ စူးစမ္းဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျခလွမ္းစခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀အတြင္း ပီးကင္းမွ ရွန္ဟုိင္း၊ ကြမ္တုန္မွ ေဟာင္ေကာင္၊ နယူးေယာက္မွ ၀ါရွင္တန္၊ ေတာင္အေမရိကားမွ ေတာင္အာဖရိကထိ၊ ထုိမွတစ္ဆင့္ လန္ဒန္မွ ဆစ္ဒ္နီ အလုပ္လုပ္ရင္း လွည့္လည္ရင္း ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ႏုိင္ငံမ်ား ၂၀ ေက်ာ္ခဲ့သည္။ ေနရာသစ္တစ္ခုေရာက္တုိင္း စိတ္သစ္လူသစ္ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာင္းလဲႏုိင္ခဲ့ဖူးသည္။သုိ႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ အေမ့ကုိ လြမ္းဆြတ္မႈက ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲႏုိင္ခဲ့။ ip-ဖုန္းကဒ္ ေလးေတြေပၚလာမွ အေမ့ကုိ မၾကာခဏ ကြၽန္ေတာ္ဖုန္းဆက္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ဖုန္းထဲတြင္ အေမ၏ ေအးခ်မ္းေသာအသံသည္ ဘ၀၏စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အင္အား ပုိျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အေမ့၏ အသံမွ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အုိစာသြားခဲ့ သည္။ အေမႏွင့္ဖုန္းေျပာတုိင္း က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ႔ အေမ့ကုိစိတ္မပူဖုိ႔၊ ေနရာတစ္ကာ သတိႏွင့္သြားလာဖုိ႔၊ ခြင့္ယူၿပီး ျပန္မလာဖုိ႔၊ ျပန္လာရင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားၿပီး အလုပ္အကုိင္ ပ်က္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထပ္တစ္လဲလဲေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ အေမကြၽန္ေတာ့္ကုိ လြမ္းေနၿပီး၊ ေတြ႔ခ်င္ေန ၿပီဆိုတာကြၽန္ေတာ္သိလုိက္ပါသည္။

အေမ(၇၅)ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ လက္ေဘးက အလုပ္ေတြကုိခ် စိတ္ထဲက အစီအစဥ္ေတြကုိဖ်က္ၿပီး အေမ့ဆီ တစ္လျပန္ဖုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆုံးျဖတ္လုိက္သည္။ ထုိတစ္လအတြင္း ဘာမွအလုပ္ ဘာမွမေတြးပဲ အေမ့အနားတြင္ေနမည္။
ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လာခဲ့မည့္အေၾကာင္း အေမ့ကုိ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားၿပီးေနာက္ အေမစတင္ အစီအစဥ္ဆြဲေတာ့သည္။ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ ေသာအစားအစာမ်ားမွတ္၊ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကႀကိဳက္ေသာ အိပ္ရာခင္းကုိ ျပန္ျပင္ခ်ဳပ္၊ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္တုန္း အဆင္သင့္ ၀တ္ဖုိ႔ အ၀တ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ရင္း အေမအလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနခဲ့သည္ ဆုိတာကုိ ေနာက္မွ ကြၽန္ေတာ္သိခဲ့ရသည္။ အသက္(၇၅)ႏွစ္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာ အေမ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားလုပ္ေနရင္ ေမာတတ္တဲ့အေမ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာဖုိ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း ေမာဖုိ႔ေမ့ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ခံစားမိသည္။
ေလယာဥ္ေပၚကအဆင္း အေမႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ ေျပးၿပီး ဖက္လုိက္မည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ ၾကည္ႏူးေနမိသည္။ တစ္ကယ္တမ္း အေမႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ္ ေျပးမဖက္မိ၊ အိမ္ေပါက္၀တြင္ႀကိဳေနေသာ အေမသည္ သစ္ေျခာက္ပင္အုိႏွင့္တူေနသည္။ မ်က္ႏွာေပၚက အရစ္အစင္းမ်ားေၾကာင့္ အေမသည္ အရင္ပုံႏွင့္မတူေတာ့။ အေမ ေတာ္ေတာ္ အုိစာသြားခဲ့ပါလား။
အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ေရာက္ျခင္း အရင္က ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္ခဲ့ေသာ ဟင္းမ်ားကုိ အေမစတင္ခ်က္ျပဳတ္ေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိဟင္းမ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ေတာ့ ေၾကာင္း အေမ့ကုိမေျပာျဖစ္ခဲ့။ မ်က္စိမႈန္လာၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟင္းမ်ားက ငန္တစ္ခြက္ ေပါ့တစ္ခြက္ျဖင့္ အရသာမ်ားအရင္ႏွင့္မတူေတာ့။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားေသာ အိပ္ရာခင္းမွာလဲ ဂြမ္းစစ္စစ္ ေစာင္ထူႀကီးေတြျဖစ္သည္။ ထုိေစာင္ထူထူႀကီးမ်ားကုိ ျခံဳအိပ္ရတဲ့အက်င့္ကြၽန္ေတာ္မရ်ိေတာ့။ ဂြမ္းေစာင္အစား သုိးေမြး ေစာင္ႏုႏုေလးပဲ သုံးေတာ့ေၾကာင္း အေမ့ကုိ ကြၽန္ေတာ္မေျပာျဖစ္ခဲ့၊ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာတာ အေမကုိလြမ္းလုိ႔ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ပဲေလ။
အိမ္ျပန္ေရာက္စ ႏွစ္ရက္တြင္ အလုပ္မ်ား႐ႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ အေမႏွင့္စကားေကာင္းေကာင္းမေျပာျဖစ္ခဲ့။ ေျပာျဖစ္ျပန္ေတာ့လဲ လူျဖစ္အင္မ်ား၊ လူ႔ဘ၀အေၾကာင္းမ်ားကုိ ထပ္တစ္လဲလဲေျပာေနေတာ့သသည္။ ထုိအေၾကာင္းမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ႏွစ္ခန္႔က အေမ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ ေျပာခဲ့ေသာစကားမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအေၾကာင္းမ်ား ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္၏ ဘ၀ႏွင့္အလုပ္အေၾကာင္းကုိ ခုိင္းႏႈိင္းၿပီးေျပာေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္လာလွ်င္ ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ေခတ္ေနာက္ က်ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေမလွ်င္ အေမသည္ ေတြေတြေလး တစ္ေနရာရာကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သည္။
မ်က္စိေတြ မႈန္၀ါးလာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေမဟင္းခ်က္ရာတြင္ သန္႔ရွင္းမႈကုိ ဦးစားမေပးေတာ့ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သတိျပဳမိသည္။ အေမခ်က္ေသာဟင္းထဲတြင္ တစ္ ခါတစ္ရံ ပုိးေကာင္မ်ား၊ ယင္ေကာင္မ်ား ပါလာတတ္သလုိ ထမင္းဟင္းမ်ား ၾကမ္းျပင္ေပၚသုိ႔ က်င္လွ်င္လည္း ျပန္ေကာက္ထည့္လာတတ္သည္။ အေျခအေနမ်ားသည္ အရင္ကႏွင့္မတူေတာ့။ အိမ္တြင္ မခ်က္စားပဲ ဆုိင္တြင္ မွာစားရန္ေျပာေသာအခါ အျပင္စာမ်ားသည္ ညစ္ပတ္ေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ မညီၫြတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ထမင္းခ်က္ အေဖာ္တစ္ေယာက္ ရွာထားခဲ့မည္ဟု ေျပာျပန္လွ်င္ အေမသည္ ငါလႈပ္ရွားႏုိင္ေသးသည္။ ငါမအုိေသးဟု ကြၽန္ေတာ့္ကုိ စိတ္ဆုိးေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔သြားလွ်င္ အေမလည္းလုိက္ခ်င္သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ အေမေျခလွမ္းေၾကာင့္ လုိရာသုိ႔မေရာက္ႏုိင္ခဲ့။
အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခု ေဆြးေႏြးမိျပန္လွ်င္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အယူအဆမ်ားသည္ မွားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ လမ္းမွားလုိက္ေနၿပီဟု အေမထင္ေနသည္။ အရာရာတုိင္းသည္ ေခတ္ႏွင့္အညီ တုိးတက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အားမနာစြာ အေမ့ကုိေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္ပုိင္း အေမႏွင့္ေျပာျဖစ္ေစာ စကားတုိင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲျခင္းမ်ားကုိ လုပ္လာမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ မရွည္ေသာအခ်ိန္တြင္ စကားသံကုိ အက်ယ္ႀကီးေျပာမိျခင္း၊ စကားျဖတ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္မိေသာအခါ အေမသည္ ေျပာလက္စ စကားစကုိရပ္ၿပီး ေတြေတြေလးႏွင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ ေနတတ္သည္။
ခြင့္တစ္လျပည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပန္ခါနီးအခ်ိန္တြင္ အေမသသည္ ကုတင္ေအာက္က ေသတၱာေဟာင္းတစ္ခုျဖင့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား သိမ္းထားေသာ သတင္းစာျဖတ္ပုိင္းမ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ့္အားေပးေလသည္။ ထုိသတင္းစာျဖတ္ပုိင္းမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္ျပည္ပေရာက္စဥ္ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္ခဲ့ဖူးသမွ်ႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးေသာ သတင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိျပရန္ ထုိျဖတ္ပုိင္းမ်ားကုိ ဂရုတစ္စုိက္ ၫွပ္ၿပီး အေမသိမ္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲသုိ႔အပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အတူတူ ေဆာင္သြားေစလုိသည္။
မ်က္မွန္ထူကုိတပ္ စာဖတ္တုိင္း အားစုိက္ရတဲ့အေမ သတင္းစာ တစ္မ်က္ႏွာခ်င္းကုိ ကုန္ေအာင္ဖတ္ၿပီး ထုိျဖတ္ပုိင္းကုိ မည္မွ် ခက္ခက္ခဲခဲ ၫွပ္ခဲ့သည္ဆုိတာကုိ ကြၽန္ ေတာ္အသိ၊ သုိ႔ေသာ္ အသုံးမ၀င္ေတာ့ေသာ ထုိသတင္းစာမ်ားကုိ ကြၽန္ေတာ္ယူမသြားခ်င္ေပ။ ကြၽန္ေတာ္ ေတြေ၀ေနသည့္အခုိက္တြင္ အေမ့လက္ထဲသုိ႔ ျဖတ္ပုိင္းေလးတစ္ခု လႊင့္က်သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္ထက္ဦးေအာင္ အေမက ေကာက္ယူလုိက္ၿပီး အက်ီအိပ္ထဲသုိ႔ထည့္လုိက္သည္။ "ဘာျဖတ္ပုိင္းလဲအေမ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ျပပါလား" အေမေတြေတြေလးႏွင့္ကမ္းေပးၿပီး ထမင္းစားခန္းသို႔ ထြက္သြားလုိက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ ခ်က္ျခင္းဖတ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။ "ငါအုိသြားေသာအခါ" ဟုေခါင္းစဥ္တပ္ထားေသာ ၂၀၀၄-၁၂-လပုိင္း ၆ရက္ေန႔က ေဆာင္းပါးေလးျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးေလး မွာ ........

"ငါအုိသြားေသာအခါ"

ငါအုိသြားေသာအခါ ငါဟာအရင္ကငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့ကုိနားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ဆက္ဆံေပးပါ။
ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ီေပၚေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ဖုိ႔ေမ့သြားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကုိမရြံပါနဲ႔
ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြကို ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ပဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီးနားေထာင္ေပးပါ၊
ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တုိင္း တစ္ေထာင့္တစ္ညပုံျပင္ေတြကုိ မ႐ုိးေအာင္ ေျပာရင္းငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကုိသတိရေပးပါ။
မလႈပ္မရွားႏုိင္လုိ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔ အကူအညီလုိတဲ့အခါ ငါ့ကုိမၿငိဳျပင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္၊ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံရိပ္ေလးကုိ ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စုံနဲ႔ ငါ့ကုိကူတြဲေပးပါ။
လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္ က်င့္ေပးခဲ့ဖူးတာကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
အသက္ႀကီးလာလုိ႔ စကားေျပာရမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီပဲ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ငါေမ့သြားတဲ့အခါ အခ်ိန္ေပးၿပီးစဥ္းစားခြင့္ေပးပါ။ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားတဲ့ ငါ့ကုိၾကည့္ၿပီး ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ အားေပးပါ။ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းၫႊန္ေပးခဲ့သလုိ အခုအခ်ိန္ မွာ ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတြအတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ေအးျမမႈေတြကုိ ငါၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲ့ဒီ့အၿပံဳးေတြထဲက မဆုံးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားရင္း မနားတမ္းဆုံးေအာင္ ဖတ္လုိက္မိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေသတၱာထဲက အေကာင္းဆုံး အ၀တ္တစ္စုံကုိ ထားခဲ့ၿပီး ထုိျဖတ္ပုိင္း မ်ားကုိထည့္လုိက္သည္။ က်န္ေသာျဖတ္ပုိင္းမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အသုံးမ၀င္ေသာ္လည္း ထုိေဆာင္းပါးပါေသာ ျဖတ္ပုိင္းေလးမွာ ကြၽန္ေတာ့္ဘယ္ေနရာေရာက္ ေရာက္ ကြၽန္ေတာ့္အပါး အၿမဲမခြာေတာ့။

ျမန္မာျပည္မွ အေမ့ကုိ ဒီ၀တၱဳတုိေလးကုိေရးရင္း မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ သားကန္ေတာ့လုိက္ပါတယ္....

မိန္းကေလးမ်ား၏အခ်စ္ဇယား

ဒီတစ္ေယာက္ကအခ်စ္ဦးမုိ႔
တစ္သက္မေမ့ႏုိင္ျဖစ္ရသည္။
ဒုတိယတစ္ေယာက္က ခ်စ္စရာေလးမုိ႔
ဆက္ခ်စ္သြားဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္သည္။
ေဟာဒီ့တစ္ေယာက္က အပ်ံစားေလးမုိ႔
လူေတြအားက်ေအာင္ တြဲလုိက္မည္။
ဒီတစ္ေယာက္က်ေတာ့ အျပံဳးခ်ိဳေလးမုိ႔

သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိ စြဲလမ္းသည္။
အဲ့ဒီ့တစ္ေယာက္က တုိင္းရင္းသားေလးမုိ႔
အသံ၀ဲေလးကုိ ခ်စ္မိၿပီ။
ေစ့စပ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလးက
ခပ္မုိက္မုိက္မုိ႔ လက္မလႊတ္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါေျခာက္ေယာက္ရက္ေတြျပည့္လုိ႔
တနဂၤေႏြပုိေသးသည္။
စိတ္၀င္စားလွ်င္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ပါ
တနဂၤေႏြအားသူျဖစ္ရမည္။

Wednesday, October 29, 2008

ထုိင္းႏုိင္ငံကုိေရာက္မွ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးပါ .. သူ႔နာမည္ကေအာင္ေအာင္တဲ့ . ကြၽန္ေတာ့္အေပၚအေတာ္ေလးကုိ အႏြံ႔အတာခံပါတယ္.. ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကုိငယ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လုိခ်စ္ခဲ့မိတာပါ.
သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ အမွတ္တရပါ ...

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္

G-talk Multiple

Google Talk ကို ပံုမွန္ဆိုရင္ account ႏွစ္ခု တစ္ၿပိဳင္နက္ ၀င္လို႔မရပါဘူး။ account ေနာက္တစ္ခု ေျပာင္းသံုးခ်င္ရင္ အရင္၀င္ထားတဲ့ account ကို sign out လုပ္ၿပီးမွ ေနာက္ account တစ္ခု ၀င္လို႔ရပါတယ္။

Google Talk ကို account တစ္ခုထက္ပိုၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္ ၀င္ခ်င္ရင္ ဒီလိုလုပ္ရင္ရပါတယ္။
Start > All Programs > Google Talk > Right click Google Talk > Properties
Shortcut tab ကို ၀င္ပါ။
Target မွာ "C:\Program Files\Google\Google Talk\googletalk.exe" /nomutex လို႔ ထည့္ပါ။

General tab ကို ၀င္ပါ။
Google Talk ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ Google Talk Multiple လို႔ ေျပာင္းပါ။
ဒီလိုလုပ္ ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ account ႏွစ္ခု တစ္ၿပိဳင္နက္ ၀င္လို႔ရသြားပါၿပီ။

ဂ်စ္ပစီငွက္

မေသမခ်င္း မျပည့္၀ႏုိင္တဲ့
လုိအင္ဆႏၵေတြၾကားထဲ
"အူ၀ဲ" ဆုိတဲ့အသံၾကားတုိင္း
ေလာကထဲကုိ ဒုကၡအုိးထမ္းၿပီး
ေျခလွမ္းဖုိ႔ လူတစ္ေယာက္
ထပ္တုိးလာၿပီလုိ႔
ငါခံစားမိတယ္ ......
ဆႏၵရဲ႕ေျခရာေနာက္လိုက္ရင္
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနယ္ထဲကုိ
ကြၽံ၀င္လုိက္ၿပီဆုိတာနဲ႔
ေသာကရဲ႕ ႏြံအုိင္က
ေနာက္တစ္လွမ္းအတြက္ပဲ
ႏုိးထျခင္းနဲ႔ အိပ္စက္ျခင္းအၾကား
ဆာေလာင္မႈေတြနဲ႔
ၫွပ္ပိတ္ခံေနရတဲ့ၾကားထဲ
မေကာင္းမႈေတြရဲ႕
ျမဴဆြယ္ရာ ပါသြားတတ္တဲ့
စိတ္.........

မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွ
ေပၚလာတဲ့ ေနာင္တက
အၿမဲတမ္း ...........
ပန္း၀င္ေနာက္က်တတ္တယ္
ေတာင္းပန္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့
ေကာလဟာလေတြရဲ႕အၾကား
ေၿမြတစ္ေကာင္လုိ
လူးလြန္႔ယိမ္းထုိးရင္း
အသံမဲ့ အခ်က္ေပးတတ္တဲ့
အသိစိတ္ေတြက တစ္ခါတစ္ေလ
ေလျပင္းတုိက္ခံရတဲ့
သဲမႈန္ပြင့္လုိ ကစဥ့္ကလ်ား
ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔
လက္ေတြ႔ဘ၀ဆုိတာက
ေပါင္းကူးတံတားက်ိဳးပဲ့ေနတဲ့
ကမ္းပါးစြန္းတစ္ဖက္စီမွာ .............
႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့
လူ႔ဘ၀ေပါင္းျမက္ေတာထဲမွာ
နားအူမတတ္ေအာ္ေနတဲ့
ဖားသံေတြၾကားတုိင္း
ငါ့မ်က္ႏွာမွာ ဒဏ္ရာမရွိပဲ
႐ႈံ႕မဲ့သြားတတ္တယ္ ............
ရင္ထဲရွိသမွ်သာ ဖြင့္ဟျဖစ္ရင္
ခုံေပၚမွာ အဆီရစ္ၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္ေနသူကုိ
၀င္တုိက္မိသလုိ ျဖစ္လိမ့္မယ္ .....

သူငယ္ခ်င္းဟူသည္

သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕ကို မထင္မွတ္တဲ့ ေနရာမွာ မထင္မွတ္ ဘဲ ေကာက္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ဟာ မထင္မွတ္ဘဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့ တယ္။ လူခ်င္းမျမင္ဖူးဘဲ ဖုန္းနဲ႔ အင္တာနက္နဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္။ လူခ်င္း ျမင္ဖူးျပီး အရမ္းေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္း ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာလဲ ရွိတယ္။ အိမ္မွား ၀င္ျပီး ခင္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသလို မေတာ္တဆ တိုက္မိျပီး ခင္ခဲ့ ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္။ငယ္ငယ္တုန္းက၊ ေက်ာင္းတုန္းက အတူသြား၊ အတူစားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေက်ာင္းျပီးေတာ့ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ရွာၾကရင္း တကဲြတျပားစီ ျဖစ္ျပီး အဆက္အသြယ္က နည္းသထက္ နည္းလာခဲ့တယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ အသက္ အပိုင္းအျခား မရွိဘူး။

ကုိယ့္နဲ႔ရြယ္တူလည္းရွိတယ္။ ကိုယ့္ထက္ၾကီးတဲ့ ငယ္တဲ့ လူလည္း ရွိတယ္။ ၾကီးတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေန ကိုယ့္မွာ မရွိေသးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳကို ယူတယ္။ ငယ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေန ကိုယ့္မွာရွိခဲ့ဖူးတဲ့ အျပစ္ကင္းတဲ့ ရိုးသားမႈေတြကိုျပန္ရွာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ အသက္အရြယ္၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ မခဲြျခားဘူး။သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း ေျပာင္းေနတဲ့ ရာသီေတြနဲ႔ တူတယ္။တခ်ဳိ႔က ပူျပင္းတဲ့ ေႏြနဲ႔တူတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေႏြရဲ႕ အပူဒဏ္ကို ေလ်ာ့ေပးတဲ့မိုးနဲ႔တူတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေအးျမတဲ့ ေဆာင္းနဲ႔တူတယ္။ မတူညီတဲ့ ရာသီရဲ႕အလွပေတြကို ခံစားရင္း ကိုယ့္ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္ဘယ္လိုစသိ စခင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ၀မ္းနည္းစရာ၊ ၀မ္းသာစရာေတြနဲ႔ၾကံဳတုိင္း သူတို႔ကို ကိုယ္ရင္ဖြင့္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ထူးဆန္းတာေတြကိုျမင္တိုင္း သူတို႔နဲ႔ ကိုယ္မွ်ေ၀ခ်င္ခဲ့တယ္။ကြန္ျပဴတာရဲ႕ ဟိုတစ္ဖက္မွာ ထိုင္ျပီး ကိုယ္မွ်ေ၀တဲ့ အရာေတြကိုသူတုိ႔ၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္ေနမလား။ စာဖတ္ရလြန္းလုိ႔ပဲ ကိုယ့္စာေၾကာင့္လို႔ စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ျငီးျငဴေနမလား။ ဘာေတြေလ်ာက္ေရးထားလဲ မသိဘူးဆိုျပီး မဲ့ေန မလား။ သတိရေၾကာင္း၊ လြမ္းေၾကာင္းဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာျပတတ္လို႔ ေအးစက္တဲ့ ကြန္ျပဴတာ ကတဆင့္ ဒီကမၻာရဲ႕ ေထာင့္တစ္ေနရာကေနသူငယ္ခ်င္းေတြ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ကိုယ႔္ေမတၱာနဲ႔ ေတာင္းဆုျပဳလိုက္ပါတယ္။

အင္တာနက္ခ်စ္သူ(၀ိညာဥ္)

သန္းေခါင္ယံ ည(၁၂)နာရီတြင္ အင္တာနက္ေပၚသို႔ သူတက္အလာကို ေစာင့္ေနတတ္ သည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ အခန္းထဲတြင္ မီးမ်ားကို ပိတ္ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနမိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ screen ေပၚမွ ျဖာက်လာေသာ ျပာလဲ့လဲ့ မီးေရာင္မွလဲြ၍ အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်ေနသည္။ သူ၏ screen name မွာ (midnight)ျဖစ္ျပီး သန္းေခါင္ယံည(၁၂)နာရီတိတိတြင္ online ေပၚသို႔ တက္လာတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ညတြင္မအိပ္ဘဲ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ေျခဆန္႔ေနတတ္ေသာ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီပို႔ေသာ သူမ၏ message မွာ ထိုစာေၾကာင္းေလးျဖစ္သည္။ "အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္။ ေယာက်ၤားေတြကို မုန္းတယ္။အထူးသျဖင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမုန္းဆံုးပဲ"ထိုစာေၾကာင္းကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ပ်င္းေနသည့္ အခ်ိန္မို႔ စာတစ္ေၾကာင္းရိုက္ျပီး ပို႔လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ပို႔ေသာ စာကိုဖတ္ျပီး သူမေပါက္ကရထပ္ေျပာေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိသည္။ "ကိုယ့္ကိုယ္ဒီေလာက္မုန္းေနရင္ သြားေသလိုက္ပါလား"သို႔ေသာ္

တစ္မိနစ္မွ်ပင္ မၾကာလိုက္...."ဟုတ္တယ္.. ကြ်န္မက အခုသရဲေလ""ဟား....သရဲျဖစ္ရတာေပ်ာ္လား""ကြ်န္မ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မိတဲ့အတြက္ ကြ်န္မ မကြ်တ္ဘူး""ဟား...ဟား.. အခ်စ္အတြက္ေၾကာင့္ေလ" ဒီလိုႏွင့္ စာေတြ အျပန္အလွန္ပို႔ၾကရင္း သူမႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ online သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားၾကသည္။ သူမသည္ သူ႔ကိုယ္သူ တေစၦတစ္ေကာင္အျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ တိက်စြာonline ေပၚသို႔ ေရာက္လာတတ္သည္။ ထိုအျပဳအမႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ကို အံ့ၾသထိန္႔လန္႔စြာ ကြ်န္ေတာ္ပိုစိတ္၀င္စားမိသည္။ တေစၦသရဲ အင္တာနက္ သံုးပါ့မလား။ ဒါဟာ တိုက္ဆိုင္တဲ့ ေနာင္ေျပာင္မႈ တစ္ခုပဲျဖစ္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေျဖသိမ့္မိသည္။ သူမသည္ အရင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္၏ရုပ္ရည္ကို ျမင္ဖူးထားသည့္အလား ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္၏ ပံုပန္းသ႑ာန္ကို မေမးဖူးခဲ့။ တစ္ခါတရံ သူမသည္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးတြင္ရွိေနခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ဟု ေျခာက္တတ္ေသးသည္။ "ကြ်န္ေတာ္ အခုဘာလုပ္ေနလဲ"တစ္ခါတရံ ေနာက္ေျပာင္ျပီး သူမကို ကြ်န္ေတာ္ေမးခဲ့ဖူးသည္။ သူႏႈတ္ဆိတ္ ေနတတ္ျပီး..."ေတာ္ပါျပီ...ကြ်န္မမေျပာခ်င္ဘူး. ေျပာလိုက္ရင္ လန္႔သြားဦးမယ္" "ေကာ္ဖီေတြ သိပ္မေသာက္နဲ႔ေလ""ပံုဆိုးပန္းဆိုး ထိုင္မေနနဲ႔ေလ"တစ္ခါတရံ ကြ်န္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စကားမ်ားကို သူေျပာတတ္သည္။ ထိုစာရေသာ အခ်ိန္တြင္ တိုက္ဆိုင္စြာ ကြ်န္မမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနသည့္အခ်ိန္ (သို႔) ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ေျခအစံုကို စုတင္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ကြန္ပ်ဴတာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ chatting လုပ္ေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူ႔ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတတ္သည္။ သူမသည္ အသက္(၂၃)ႏွစ္ျဖစ္ျပီး chat room ထဲမွ ညီ"ဟုေခၚေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အစဲြအလမ္းၾကီးစြာ ခ်စ္မိခဲ့ေၾကာင္း၊ ညီ"ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္မိေၾကာင္း၊ အင္တာနက္ကို ပထမဦးဆံုး ထိေတြ႔မိသည့္ သူ႔မအဖို႔ chatting ဟုေခၚေသာ အင္တာနက္ စကား၀ုိင္း၏ လွည့္စားမႈကို နားမလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ညီ"၏ေဖာ္ေရြေသာ အေျပာအဆိုမ်ားေပၚတြင္ သူမသာယာမိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပတတ္သည္။ အင္တာနက္တြက္ ဆရာတစ္ဆူလို ျဖစ္ေနေသာ "ညီ"မွာ သူမ မသိနားမလည္သည္မ်ားကို သင္ျပတတ္သည္။ "ညီ"၏ ေႏြးေထြးေသာ အေျပာမ်ားေၾကာင့္ chatroomထဲ သူမအျမဲ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ chatroom ထဲ၀င္တိုင္း ညီ"မွလဲြ၍ မည္သူႏွင့္မွ် သူမစကားမေျပာေပ။ "ကြ်န္မ ညီ့ကုိ ခ်စ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ အင္တာနက္ခ်စ္သူ လုပ္ႏိုင္မလား" "အင္တာနက္ ခ်စ္သူအတြက္ ဘာေကာင္းက်ဳိးရွိလဲ" "ကြ်န္မမွာ ညီ့ကိုေပးဖို႔အတြက္ အခ်စ္ေတြ အျပည့္ရွိပါတယ္" "အခ်စ္... အဟား... ညီ့မွာ ေပါလြန္းလို႔ကြယ္""ဒါဆို ညီလိုခ်င္တာ ကြ်န္မအကုန္ေပးမယ္" "အသက္ ယူမယ္ဆိုရင္ ေပးႏိုင္မလား" "ေကာင္းျပီေလ" ညီ"၏အခ်စ္ကို ရဖို႔အတြက္ အရာရာကို သူစြန္႔လြတ္ရဲခဲ့သည္။ "ညီ"၏ စကားလံုး ခ်ဳိခ်ဳိေလး မ်ားၾကား သူမိန္းေမာ သာယာေနခဲ့မိသည္။ ၾကာေတာ့ အင္တာနက္ထဲတြင္ ေျပာရသည္ကို သူမ အားမရေတာ့။ ညီ့"ကို အျပင္ေလာကတြင္ သူမေတြ႔ခ်င္လာသည္။ လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ျပီး ညီ"ကို ေပြ႔ဖက္နမ္း႐ႈပ္ခ်င္မိသည္။ ညီ" ကိုအျပင္တြင္ ေတြ႔ရန္၊ ဖုန္းဆက္ခြင့္ ေပးရန္ သူမေတာင္းဆိုမိသည္။ ညီ"က ေတာင္းဆိုမႈေတြ မ်ားလြန္း ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတြ႔ခြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔အေပၚ ညီ"၏ဆက္ဆံမႈမ်ားက ေအးစက္လာခဲ့သည္။ ညီ"ပို႔လာေသာ စာေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ျခင္းျဖင့္ သူ႔အေပၚတြင္ ညီ"စိတ္ကုန္လာျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေနသည္။ ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ အခ်ိန္တိက်စြာ onlineေပၚသို႔ ေရာက္လာျပီး သူမႏွင့္ညီ"၏ ပံုျပင္ကို ကြ်န္ေတာ့္အား ေျပာျပတတ္သည္။ တစ္ခါတရံ သူမ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မေထာက္ခံမိေသာ္လည္း ညတိုင္း online တက္ျပီး သူမေျပာေသာ ပံုျပင္ကို နားေထာင္သည့္အလုပ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မလုပ္မျဖစ္ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ "ဘာျဖစ္လို႔ မီးမဖြင့္တာလဲ။ အလင္းျပန္ေနတာ မ်က္စိပ်က္မယ္ေနာ္""ဘာေျပာခ်င္တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိုင္ၾကည့္ ေနျပန္ျပီလို႔ ေျခာက္လွန္႔ခ်င္တာလား" "ကြ်န္မ တကယ္ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ေလ... ဘာလဲ မယံုေသးဘူးလား" ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ တစ္ခါတေလ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ အနားတြင္ သူရွိေနသည္ဟု ယံုမွား သံသယ၀င္မိတတ္သည္။ ၀ိညာဥ္၏ သံလိုက္ဓာတ္ႏွင့္ အင္တာနက္၏ သံလုိက္လႈိင္းမ်ား တစ္ခါတရံ ဆဲြငင္တတ္သည္ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာဖူးေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့။ ထူးဆန္းသည္မွာ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းမွ ေၾကာက္မေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ "ခင္ဗ်ားက ထူးျခားတယ္""ဘာျဖစ္လို႔လဲ""ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို မေၾကာက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္က သရဲဆိုတာ တကယ္မယံုလို႔လား""ကြ်န္ေတာ္ တေစၦသရဲေတြ အယံုအၾကည္ မရွိဘူး"သူေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ျပီး မနက္မိုးလင္းမွ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္သည္။ မနက္ပိုင္းတြင္ ေနျမင့္မွ ထတတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အတန္းခ်ိန္မ်ားကို ညေနပိုင္းတြင္သာ ေရြးထားသည္။ ဒီေန႔အတန္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေတြ ေလးလံျပီး ကိုယ္လက္မအီမသာ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အေရာက္ ေဆးေသာက္ျပီး midnight online ေပၚသို႔ တက္လာခ်ိန္မွ ထေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္လိုက္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး သိပ္မၾကာလိုက္ စိတ္ထဲတြင္ တကယ့္အျဖစ္လိုလို အိပ္မက္လိုလို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ထထိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ ထမရခဲ့။ ထိုေကာင္မေလးမွာ အျပာႏုေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ ဆင္ထားသည္။ ရုပ္ရည္မွာ သန္႔ျပန္႔ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္ျပီး ျဖဴေရာ္ေနသည္။ အၾကည့္မွာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ကုတင္နားသို႔ ခ်ည္းကပ္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္၏ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ညင္သာစြာ ပတ္သပ္ေပးျပီး "ကိုယ့္ကိုယ္ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ" ဟုေျပာျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္စိကို အားယူဖြင့္လိုက္မိသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂နာရီ ၁၀မိနစ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းျပီး ကြန္ပ်ဴတာကို အလွ်င္အျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။ လိုင္းခ်ိတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ တကယ္လား၊ အိပ္မက္လား ဆုိသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြးေနမိသည္။ အိပ္မက္ျဖစ္သည္ထားဦး.. ဘာေၾကာင့္ သူမ ရုပ္ရွည္ကို ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါလိမ့္။ ကြ်န္ေတာ္ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ စာတစ္ေၾကာင္းေပၚလာသည္။ "ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ"ကြ်န္ေတာ္ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားသည္။ အိပ္မက္ထဲက စကားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းပါလား...စာေၾကာင္းေရးပို႔လိုက္သူမွာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ညတိုင္း chatting လုပ္ေနေသာ သူ႔မကိုယ္သူမ တေစၦသရဲပါဟု ေျပာေသာ midnight.... ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွဴဖို႔ ေခတၱေမ့ေနခဲ့ျပီး ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားေပၚက စာကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမဟာ ကြ်န္ေတာ္လို လူစင္စစ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အသိေပးေနမိသည္။ "တစ္ေယာက္ထဲေနရင္ အစာေတြကို ပံုမွန္စားရမယ္ေလ"ကြ်န္ေတာ္ ျပန္မေျပာသည္ကို သူသတိထားမိပံု မရ။ သူမေျပာခ်င္တာကို ေျပာေနသည္။"မင္းအခု ဘယ္မွာလဲ... ကြ်န္ေတာ္ အခန္းထဲမွာပဲလား.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား" ကြ်န္ေတာ္ ထိန္႔လန္႔စြာ ေမးလိုက္သည္။"ရွင္ ဘယ္လို အေျဖမ်ဳိးကို လိုခ်င္လဲ""တိက်တဲ့ အေျဖမွန္ကို ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္တယ္""ခင္ဗ်ား အျဖဴေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ထားတယ္။ အက်ၤီေအာက္မွာ အိတ္ကပ္ေလးႏွစ္ခုပါတယ္။ စားပဲြခံုေပၚမွာ ရွင္ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခြက္ေလး တင္ထားတယ္။ ဒီညေတာ့ ခြက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီ ရွိမေနဘူး။ ရွင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ေကာ္ဖီမေဖ်ာ္ရေသးဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား။ ရွင္ဖ်ားေနျပီ" ဖန္သားေပၚက ဆက္တိုက္ေပၚလာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ႏွလံုးေသြးမ်ားပင္ ရပ္တန္႔သြားျပီလားဟု ထင္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့... ကြန္ပ်ဴတာ ပါ၀ါ ခလုတ္ကို အျမန္ဆံုးပိတ္ျပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ခုန္တက္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳထားလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဘးတြင္ သူရွိေနသည္။ ကြ်န္မ အခန္းထဲတြင္ တကယ္ရွိေနခဲ့လို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္၏ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြ၊ ကြ်န္ေတာ္၏အက်င့္ေတြကို သူမသိေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ညတိုင္း online ေပၚသို႔ ပံုမွန္တက္ျပီး သူမကိုေစာင့္ေနတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ တံုးအအ အျပဳအမႈမ်ားကို သူအရင္ကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ ေနပံုရသည္။ သူမေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ဆိုသည့္အေတြးႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုး ေစာင္ထဲတြင္ တုန္ေနမိသည္။ မည္မွ်ၾကာၾကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္ မသိ။ ညေနက ေသာက္ထားေသာ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ တေျဖးေျဖး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မႈန္၀ါး၀ါး ကြ်န္ေတာ္၏ မသိစိတ္ထဲတြင္ သူသည္ ကုတင္ေဘးတြင္ ထိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္အား ကရုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မနက္ႏိုးလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ အပူခ်ိန္တက္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေနျပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ရန္ အင္အားပင္ မရွိေတာ့။ ညတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူသည္ ေန႔ခင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးတြင္ ရွိေနမည္ မဟုတ္ဟု ထင္မိသည္။ တေစၦသရဲမ်ားသည္ အလင္းေရာင္ကို ေၾကာက္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွ အားယူထလိုက္သည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ ေရေႏြးတည္ေနရင္း ညက သူမေျပာခဲ့ေသာ စကားကို ျပန္သတိရမိသည္။ "ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား.. ရွင္ ဖ်ားေနျပီ"ေကာ္ဖီကို ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မေဖ်ာ္မိေတာ့။ ညတုန္းက ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ သူမပံုရိပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္မိသည္။ သူမသာ တေစၦမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ေယာက်ၤားေလးမ်ား ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေသာ ရုပ္ရွည္ရွိသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ျပီး သူမအေပၚ ကြ်န္ေတာ္ သနားမႈေတြ ပိုသြားျပီလား...သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္မိသြားျပီလား.. တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္မိသြားျပီလား။ ဘယ္ေလာက္ စိတၱဇဆန္တဲ့ အျပဳအမႈလဲေနာ္... သူမေျပာျပ ဖူးေသာ သူမအေၾကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူမအေပၚ "ညီ" ဆက္ဆံေရးက်ဲလာခဲ့သည္ ဆိုသည့္အထိပဲ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့သည္။ သူမလို ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသည့္ လူကို "ညီ" ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငင္းဆန္ခဲ့သလဲ။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္လာမိသည္။ သူဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ုကုိယ္ အဆံုးစီရင္ခဲ့လဲ... "အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္။ ေယာက်ၤားေတြကိုမုန္းတယ္" ဟုေျပာျပီး ဘာေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို အင္တာနက္ေပၚက ကြ်န္ေတာ့္အား ေျပာျပေနသလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္သိခ်င္စိတ္ ပိုျပင္းျပလာခဲ့သည္။ ညအေမွာင္ထု ၏ တေျဖးေျဖး ၀င္ေရာက္လာမႈက ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုလႈပ္ရွားေစခဲ့သည္။ သိခ်င္စိတ္မ်ား ေၾကာင့္ ည ၁၁နာရီ မိနစ္ ၅၀တြင္ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းမီးမ်ားကုိ ဖြင့္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔တြင္ ထုိင္ေနမိသည္။ မည္မွ်ပင္ သတၱိ ရွိသည္ထားဦး တေစၦတစ္ေကာင္ႏွင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ရဲမည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ ထားေသာ တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ မျမင္မေတြ႔ႏိုင္မွန္း သိေနေသာ္လည္း တံခါးေပါက္ဘက္သို႔ ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏ လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေနေၾကာင္း သူမအား သိေစခ်င္ေသးသည္။ ည ၁၂ နာရီ ၀၁ မိနစ္. နံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ နာရီလက္တံ၏ တစ္ေခ်ာက္ ေခ်ာက္ အသံမွလဲြ၍ တစ္ခန္းလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဒီည သူလာပါဦးမလား...။မေန႔ညက ကြ်န္ေတာ့္ အျပဳအမႈေၾကာင့္ ဒီည သူထပ္လာပါ ဦးမလား... "တစ္ခန္းလံုး မီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ ဖြင့္ထားတာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေၾကာက္သြားျပီလား"သူလာပါျပီ.... ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းသာသြားမိသည္။ သူ႔ကိုေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အမ်ားၾကီးရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား..။ "နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္"ကြ်န္ေတာ္ စာျပန္မရိုက္ဘဲ ပါးစပ္က တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ သူသာ ကြ်န္မအခန္းထဲတြင္ ရွိေနခဲ့လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ် သူမ ၾကားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္မထင္သည္။ ယခု အျဖစ္အပ်က္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါေသးသည္။ "ရွင္ အရင္က ကြ်န္မကို မေၾကာက္ပါဘူး။ ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္းဘူးရွင္ရယ္""အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္ေလ။ တကယ့္သရဲျဖစ္မယ္မွန္း ေတြးမထားမိဘူး""အခု ရွင္ သိျပီေလ။ ကြ်န္မနဲ႔ ဆက္စကားေျပာေနဦးမလား""အင္း... ေျပာမယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တာေတြ ေမးရဦးမယ္" ကြ်န္ေတာ္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းေလး ရွဴသြင္းလိုက္မိသည္။"ညီ နဲ႔ မင္းရဲ႕အေၾကာင္းကို အစအဆံုး ေျပာျပႏိုင္မလား" ကြ်န္မနဲ႔ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကတည္းက သူ႔မွာ လက္ထပ္ရမဲ့သူရွိျပီးသား.. အင္တာနက္မွာ ကြ်န္မနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔အတြက္ အပ်င္းေျပဖို႔ သက္သက္ပဲ။ ကြ်န္မကို အရုပ္တစ္ရုပ္လို သူသေဘာထားခဲ့တယ္။ ကြ်န္မရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို သူအမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္စားခဲ့တယ္" "မင္း ဘယ္လိုလုပ္သိလိုက္ တာလဲ" "သူနဲ႔ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္မ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ သူ႔ကို မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ကြ်န္မေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္လို႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ကြ်န္မကို သူေတြ႔မယ္လို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ေတြ႔ရမဲ့ရက္မွာ ကြ်န္မစိတ္အရမ္းလႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေတြ႔တာနဲ႔ သူမွန္း ကြ်န္မမွတ္မိေနခဲ့တယ္။ သူအရမ္းေခ်ာတာပဲ။ ေယာက်ၤားလဲပီသတယ္ .... ဓာတ္ပံုထဲကထက္ေတာင္ ခန္႔ေသးတယ္" ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚမွ တက္လာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့သည္။ "ရွင့္ၾကည့္ရတာ သက္သာေသးပံု မေပၚဘူး သြားအိပ္လိုက္ပါလား" "ဟင့္အင္း... ကြ်န္ေတာ္ ေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ က်န္ေနေသးတယ္" ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းရမ္းရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။ "ရွင့္ရဲ႔ လက္ကို ကြ်န္မ ကိုင္ေနတယ္... ခံစားလို႔ရလား"မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စာေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေယာင္ရမ္းျပီး လက္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားလို႔ မရခဲ့...သို႔ေသာ္ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စံုက ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္းထားသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။ "ရွင့္ ၾကည့္ရတာ အားမရွိလုိက္တာ။ ကြ်န္မ စိုးရိမ္တယ္။ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေနာက္ညမွ ေမးပါလား... အနားယူလိုက္ေနာ္" စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းသာျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၾကင္နာေသာ သူမစကားမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိသည္။ "ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုေမးျပီးရင္ သြားအိပ္မွာပါ"ကြ်န္ေတာ္ အရဲစြန္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အသိခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလိုက္မိသည္။"ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတာလဲ" "... ကြ်န္မ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာျပီ။ ရွင္နဲ႔ chatting မလုပ္ခင္ကတည္းက ရွင့္အခန္းထဲမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္" တေစၦတစ္ေကာင္ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းထဲတြင္ အေစာၾကီးကတည္းက ရွိေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မသိခဲ့ပါလား.. ကြ်န္ေတာ္၏ ေန႔စဥ္ အျပဳအမႈ မ်ားကို သူမေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါလား...။ ထိုသို႔ ေတြးမိလိုက္စဥ္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ထူပူသြားမိသည္..."ဟား...ဟား.. ရွင္ ဘာေတြးေနလဲ ကြ်န္မသိတယ္။ ကြ်န္မ အဲဒီေလာက္ သတၱိမရွိပါဘူး" ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ႏွစ္ဖက္ကုိၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္၏အေတြးကို သူမသိေနခဲ့သည္။"တစ္ျခားလူမသိေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အျပဳအမႈေတြဟာ မတရားဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား" "တရားတယ္၊ မတရားဘူးဆိုတာ ကြ်န္မ မသိဘူး။ ကြ်န္မတို႔ ၀ိညာဥ္ေတြက ဒီလိုပဲ ေလွ်ာက္သြားေနတတ္တယ္ေလ။ ရွင္နဲ႔ ခင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္မ အခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး လာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ေစာင့္ၾကည့္ မေနေတာ့ပါဘူး" "ေနပါဦး..... ေန႔လည္အခ်ိန္ ေတြမွာ မင္းဘာလုပ္ေနလဲ" "ေန႔လည္.. ေန႔လည္ဆိုရင္ ေလးေထာင့္အခန္းထဲမွာ ထားထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ကြ်န္မ၀င္ေနရတယ္ေလ။ ညအခ်ိန္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြက္လာခြင့္မရဘူး" ကြ်န္ေတာ္ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးသြားမိသည္။ေလးေထာင့္အခန္း......... ခႏၶာကိုယ္.... "ေန.. ေနပါဦး... လူေတြက မင္းကို မသၿဂၤိဳလ္ၾကေသးဘူးလား""ကြ်န္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ေဆးရံုမွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ေမ့ေျမာေနဆဲမို႔ သူတို႔က လက္မလြတ္ခ်င္ၾကေသးဘူးနဲ႔ တူတယ္" သူ...သူ... အသက္ရွင္ေနဆဲပါလား..။ ၀ိညာဥ္ကသာ ေလွ်ာက္သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးရံုတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀ိညာဥ္မဲ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္မည္။ "မင္းဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ မျပန္တာလဲ... လူလုပ္ရမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားျပီလား" "ကြ်န္ေတာ္ ျပန္သြားရင္ ရွင့္ကို ကြ်န္မ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ကြ်န္မကို ေမ့သြားမွာ စိုးတယ္" သူမစကားကို ၾကားျပီး ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။ သူမ၏စိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနခဲ့ျပီလား... လူသား တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ သူမ၏ၾကင္နာမႈကို ကြ်န္ေတာ္ခံယူခ်င္ေသးသည္။ လူတစ္ဖန္ျပန္လုပ္ဖို႔ သူမမွာ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေနေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ထိုအခြင့္အေရးကို သူ လက္လြတ္ေတာ့မလား။ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲ အေတာ္ေလးေၾကကြဲ၀မ္းနည္း သြားမိသည္။ သူမကုိလည္း သနားသြားမိသည္။ ရင္ထဲက ၀မ္းနည္း မႈက မ်က္ရည္ျဖစ္ဖုိ႔ တာဆူေနၿပီေလ။ "ကြၽန္မအတြက္နဲ႔ မ်က္ရည္မက်ပါနဲ႔လား ... (ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ၾကည္ေလး ေတြကို သူမသုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္)" ထိုစာေၾကာင္းကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အသံထြက္ ရယ္လိုက္မိသည္။ တေစၦတစ္ေကာင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါလား..။ စီးက်လုလု မ်က္ရည္မ်ားကို ကပ်ာကယာ သုတ္ေပး ေနသည့္ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။ "မင္းရဲ႔ ၾကင္နာမႈကို ကြ်န္ေတာ္ ခံယူခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမဟုတ္ေသးဘူး။ တကယ့္ လူတစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ၾကင္နာမႈေတြကို မင္းကုိ ေပးခ်င္တာပါ ...... မင္းရဲ႕ လုိအပ္ေနတဲ့ ကြပ္လပ္ေလးကုိ ကုိျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တာပါ .... မင္းရဲ႔ ၀မ္းနည္းခဲ့တဲ့ ရက္ေတြအတြက္ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ပဲ ရွိေနေစခ်င္တာ..."ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္ဖို႔ ေျပာေနတာလား""ဟုတ္တယ္" .."၀င္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ကြ်န္မ သတိမရေတာ့မွာကို မေၾကာက္ဘူးလား""ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္သလား..ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေမ့သြားမွာလား" ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပူစြာ ေျပာလိုက္မိသည္။ "အေသအခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႔ေမ့တတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ မေမ့တတ္ဘူး။ ခံႏိုင္ရည္အားကို ၾကည့္ရဦးမယ္ေလ" ျပန္သြားျပီး သူမ သတိမရခဲ့လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာမရွာႏိုင္ခ်င္ေနပါေစ။ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူမသည္ ခိုကိုးရာမဲ့ ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ "ျပန္သြားပါ။ ရွင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို မေမ့ဘူးလို႔ ကုိ ယံုၾကည္တယ္။ လူစင္စစ္တစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ထိုင္ျပီး မင္းနဲ႔ ညီ့အေၾကာင္းေျပာျပတာကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကားခ်င္ေသးတယ္" မ်က္စိကိုမွိတ္ သူ႔ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ ခံစားရင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည္။ "ရွင့္စကားကို ကြ်န္မ နားေထာင္မယ္။ ကြ်န္မ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္မယ္။ ကြ်န္မ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမလား" "ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေနမယ္။ တစ္သက္လံုး ေစာင့္ေနမယ္။ ကုိ႔ကို ေမ့ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းသတိရျပီး ကုိ႔ကို ျပန္မွတ္မိလာတဲ့အထိ ေစာင့္ေနမယ္" ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္း ရင္နင့္မိသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက အတားအဆီးမဲ့စြာ စီးဆင္းခ်င္လာမိျပန္သည္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္အနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ ရာခုိင္ႏႈန္း တစ္၀က္က ေသခ်ာေနျပီ။ ရင္ထဲ စူးေနေအာင္ နာက်င္လာမိသည္။ "ရွင့္နဖူးကို ကြ်န္မ နမ္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ ကြ်န္မသြားျပီ။ ကြ်န္မ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနပါေနာ္" နာရီလက္တံမ်ား တစ္စကၠန္႔ျပီး တစ္စကၠန္႔ ေရြ႔ေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ သူမ၏ စာမ်ား ထပ္ေပၚမလာေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သလုိမ်ိဳး ျဖစ္သြားမိသည္.... အိပ္မက္ထဲက သူမပံုရိပ္ကို စဲြစဲြျမဲျမဲ မွတ္ထားရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ သတိေပးလိုက္မိသည္။ သူမသည္ အခ်ိန္မေရြး ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔တြင္ ေပၚလာႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ အလွပဆံုးျပံဳးလွ်က္ သူမကို ေႏြးေထြးစြာ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳမည္။ သူမ မလာမွန္း သိေနလွ်က္ႏွင့္ ညသန္းေခါင္ ၁၂နာရီေရာက္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္ online ေပၚသို႔ တက္ျပီး သူမကိုရွာျမဲ... သူမ၏ message မ်ားကို ေမွ်ာ္ေနျမဲပင္။ ကြ်န္မ၏ အျပဳအမႈမ်ားသည္ စိတၱဇဆန္ေကာင္း ဆန္ေနလိမ့္မည္။ ျပကၡဒိန္ စာရြက္မ်ား တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ ေၾကြက်ကုန္သည္။ လူသြားလူလာမ်ားၾကားတြင္ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လိုက္ရွာေနမိသည္။

အုံပုံးအခ်စ္

လွမ္းဆြတ္ခ်င္လည္း
မနမ္း၀ံ့ပါ ...
ရင္ထဲက အေတြး
စိတ္ကူးနဲ႔ပဲ ေမႊးပါရေစ .....

ၾကင္နာခ်င္ေပမယ့္
၀ကၤပါလုိ ျဖစ္မွာစုိး၊
ရင္ခြင္စိတ္ကူး
အိပ္မက္နဲ႔ ႐ူးပါရေစ ....
ေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္
ေမ့ရင္ ပုိေကာင္းမလားမသိ
သံေယာဇဥ္ႀကိဳး
ျပတ္မွာလဲ စုိးတယ္ .....
ဖြင့္ေျပာခ်င္ေပမယ့္
သခင့္သေဘာကုိ မသိ၊
တိတ္တဆိတ္ကေလး
သူမျမင္ေအာင္ ေငးမိ။
အခ်စ္ကုိ ရင္မွာေပြ႔
သခင္မေတြ႔ေအာင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္
ဒုိ႔အတြက္ .....
သတၱိမရွိသူျဖစ္ေနလား ......
ကံၾကမၼာကုိ မယုံရဲ
ငုိပြဲေတြ မႀကံဳေစခ်င္
လုိေနရင္ ျဖည့္ေပး
ပုိေနရင္ ထြက္ေျပး
ဆက္စပ္လုိ႔ေတြးၾကည့္ရင္
ဒီပန္းကေလးတစ္သက္လုံး
ၫုိးမွာကုိ စုိးလုိ႔ပါကြယ္ ...................

တစ္ေျမ့ေျမ့

ဖြင့္ဟေျပာမွ

အခ်စ္လုိ႔မည္ရင္
ဒီမ်က္လုံးထဲက
ပုံရိပ္ေတြဟာ
ႏွလုံးသား တစ္ေနရာဆီ
တြန္းပုိ႔လုိက္တုိင္း
လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာနဲ႔
သိမ္းဆည္းတတ္တဲ့ ........ ငါဟာ

တကယ္ေတာ့
မ်ိဳသိပ္ပါမ်ားလုိ႔
အ ...... သြားရတဲ့သူပါကြာ .....

႐ုိးသားစြာမုိက္မဲဖူးေသာ

ခြဲခြာျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ
ငါ့အတြက္
ခုိင္ျမဲစြာက်န္ရစ္တာက
က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့
လက္ႏွစ္ဖက္ပါပဲ ..........

တစ္ကယ္ဆုိ
အိပ္မက္ျဖစ္သြားတဲ့
လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာ ..... ငါဟာ
႐ုိးသားစြာနဲ႔ မုိက္မဲခဲ့သူပါ .......
အ႐ႈံးနဲ႔ ဆုတ္ခြာၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း
ရင္ထဲက အသံမဲ့ ဟစ္ေၾကြးလုိက္တဲ့
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕
မာနတရားဆုိတာက
ဒဏ္ရာရ က်ားတစ္ေကာင္ရဲ႕
ညည္းတြားမာန္ဖီသံမ်ိဳးေပါ့ ..........
ရင္မခုန္တတ္ရင္
ေျဖသာလိမ့္မယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးက
ဒဏ္ရာနဲ႔ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့
ႏွလုံးသားနံေဘးမွာ
နားၿငီးစရာေကာင္းတဲ့
ဧည့္သည္တစ္ေယာက္လုိပဲ ...........

Contact form

E-mail Address: *
အမည္ *
ဒီ၀ဘ္ဆုိက္လိပ္စာ ရရွိလာပုံ *
ႏုိင္ငံ *
ေခါင္းစဥ္ *
အေၾကာင္းအရာ *


* Required	ညီေနမင္း

မံမီႏွလုံးသားတစ္ခုအေၾကာင္း

လွပတဲ့ေတးသြားတစ္ပုဒ္
ကမၻာ့အျပင္ဘက္
ေျပးထြက္သြားခဲ့ရင္
အခ်ိန္ေတြကုိ ဆြဲထားၿပီး
အစားထုိးဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါ ....

မညီမွ်တဲ့ ဘ၀ရဲ႕
ခ်ိန္ခြင္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ
မခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ဆုံေတြ႔ျခင္းအတြက္
ေၾကကြဲေပးရမလား ...
ၾကင္နာသူလက္ကုိကုိင္လုိက္တုိင္း
ေအးစက္စက္နဲ႔
အသက္သြင္းထားတဲ့
ရုပ္တုတစ္ခုလား ......
တစ္ကယ္ဆုိ နင္ဟာေလ
အစိမ္းေရာင္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ
အိပ္စက္ေနသူပါေလ ....
အခ်စ္ကုိ တိမ္တုိက္လုိ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ၿပီး
ေလဟာျပင္နဲ႔ ေစ်းကစားေနသူပါ .....
ဒီအတြက္ ငါဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္
မိန္းကေလးရယ္ ......
မင္းအတြက္
ေနာင္တဆုိတာမရခင္
တစ္ခုခုအဆင္ေျပႏုိင္ပါေစလုိ႔ေပါ့ ......

ပုံရိပ္ေယာင္ည

အတိတ္ကုိ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္တုိင္း
နာက်ည္းစရာ အိပ္မက္ဆုိးထဲက
ေလွာင္ေျပာင္သံသဲ့သဲ့ကုိၾကား
တစ္ပုိင္းတစ္စ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
ငါေက်ာခုိင္းၿပီးတဲ့ေနာက္
ရင္ခြင္ထဲက စုတ္ခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းေတြ
ဘယ္လုိေဆးသားနဲ႔
အေရာင္ေျပာင္းပစ္ရမလဲ .............

အခ်ိန္ဆုိတာ ဒဏ္ရာရဲ႕ေဆး ဆုိေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ေလ
မုိက္မဲစြာ ျပန္ေတြးမိတုိင္း
ႀကိဳး၀ုိင္းထဲမွာ အလဲထုိးခံရတဲ့
ငါ့ႏွလုံးသား ....... တကယ္ဆုိ
ဟန္ေဆာင္မႈမ်ားစြာနဲ႔
ဧည့္ခံေနတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းေသာ
ညတစ္ည (သုိ႔) ဘ၀တစ္ခုထဲ
စည္းၾကပ္ဒုိင္မဲ့
႐ုိးသားစြာ အ႐ႈံးေပးခဲ့ရေသာ
ငါ .....................
တသက္လုံး ဒီက်ိန္စာေတြနဲ႔
ေပြ႔ပုိက္ ေပ်ာ္ေမႊ႔ေနရမလား
မင္းခင္တြယ္ျမတ္ႏုိးတဲ့
ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔ ႐ုိးသားမႈေတြ
ကြဲရွလြယ္တဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္ရဲ႕
ေနာက္ကြယ္က ယုယမႈေတြ
ေလဟာျပင္ထဲ ထြန္းၫွိထားတဲ့
မီးတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေငြေၾကးေတြ
အဲ့ဒီ့ အိပ္မက္ေတြက
မင္းအတြက္ အမွန္တကယ္
အိပ္မက္ျဖစ္ေနရင္
ငါ့ေၾကကြဲခံစားမႈေတြဟာ
ထုိက္တန္တဲ့ အရင္းအႏွီးမဟုတ္ဘူး ......
ဒီအတြက္ ........ ငါ
နာက်ဥ္းစြာနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္
မင္းအိပ္မက္ေတြဟာ
လက္ေတြ႔ ဘ၀ထဲမွာ
ရပ္တည္မႈ အၿပီးသတ္ပါေစလုိ႔ .........

အိပ္မက္ဆုိး

ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ အထီးက်န္အိပ္မက္၊
ထိတ္လန္႔ျခင္းက တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ဆက္တုိက္
တစ္ခါတစ္ေလ ႏုိးတစ္၀က္၊ အိပ္တစ္၀က္နဲ႔
အိပ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြ ေရတြက္ဖုိ႔ကုိ
ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ .........

ဓါတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္ကုိ အခါခါျပန္ၾကည့္သလုိမ်ိဳး
ဒီအရိပ္ေတြပဲ ျပန္ျမင္ေနမိတယ္ ....
ၾကာလာေတာ့ ဒီအိပ္မက္ႀကီးကုိ စုိးရြံ႕ေနရင္
အိပ္စက္ျခင္းေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳခ်င္ေနမိတယ္ ......
တစ္ခါတစ္ခါ ၀ိဥာဏ္တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေလွာင္ရယ္သံလုိလုိ
သစ္ရြက္ေၾကြသံလုိလုိ၊ မင္းေခၚသံလုိလုိ ပဲ့တင္သံေတြ
ငါ့နားထဲမွာ ၾကားမိတာေတာ့ အေသအခ်ာပဲ .....
ဒါဟာ မင္းအေၾကာင္းကုိေတြးရင္း
စိတ္မခ်မႈေတြ၊ လြမ္းေဆြးမႈေတြနဲ႔
အနာဂတ္ဆုိတာကုိ ေၾကာက္ေနမိတဲ့
စုိးရိမ္မႈေၾကာင့္ပဲလား ........
ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ခံစားမႈေတြပဲ ဒီဂရီတုိးလာလုိ႔ပဲလား ...
ငါေ၀ခြဲရင္းနဲ႔ အိပ္ပ်က္ရက္ေတြမ်ားလာမိတယ္ ......
ဒါေပမယ့္ .........
ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းကေတာ့ တစ္ေခါေခါနဲ႔ေပါ့ ..............

လင္းယုန္၀ိညာဥ္

လမ္းတစ္၀က္ကေန အဆုံးကုိၾကည့္
မျမင္ေသးရင္ လွည့္ျပန္မွာလား ..
ေတာင္တန္းလုိက်င့္၊ တိမ္လုိမျမင္နဲ႔
သေဘာက်သလုိေန၊ ေသာကမေပြေစနဲ႔
ျဖစ္ႏုိင္ရင္
"လာစမ္းေသာကေတြ"
မင္းေခၚၾကည့္
သူတုိ႔တစ္ေတြ ေတြေ၀ေနလိမ့္မယ္

ေသာကေတြကုိ ေဘာင္သြင္းထားလုိ႔
မင္းအတြက္ အက်ဥ္းက်ေနရင္
သီခ်င္းသာ ညဥ္းဆုိလုိက္
မင္းေရွ႕ကုိ တံခါးတစ္ခ်ပ္
အလုိလုိဖြင့္ေပးလာလိမ့္မယ္ ...
ၿပီးဆုံးသြားတဲ့ ေသာက
ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ဘ၀
ရွာေဖြဖုိ႔ မႀကိဳးစားနဲ႔
ရပ္တည္ေနတဲ့၊ ေျခေထာက္ရဲ႕
ခံႏုိင္အားကုိသာေတြး ...
မုန္တုိင္းၾကားက လင္းယုန္ငွက္ရဲ႕
ေတာင္ပံခတ္သံဟာ
စြမ္းအားတစ္ခုလုိ႔ သိနားလည္ခဲ့ရင္
ေလနီၾကမ္းေလာက္ကုိ ခါးေစာင္းခံတုိက္ႏုိင္တယ္
ဒါေပမယ့္ ....
မုိးကုိတုိက္မယ့္
ဒူးေခါင္းကုိေတာ့ ေမ့ပစ္လုိက္ပါေတာ့ ...
ျဖစ္ႏုိင္ရင္
အလြမ္းေတြ အခ်စ္ေတြကုိ
တိမ္တုိက္ၾကားမွာ
ခဏ၀ွက္ထားလုိက္
ဒါဆုိ အိမ္မက္ေတြေတာင္
ေပါ့ပါးသြားၿပီး
လန္းဆန္းျခင္းေတြက မင္းကုိ
အသာတၾကည္ လာႏုိးလိမ့္မယ္ ...

Friday, October 3, 2008

တမ္းတျခင္း

အတိတ္ဆုိတာ တစ္ကယ္တမ္းေျပာရရင္ ေသဆုံးမသြားတဲ့ ၀ိညာဥ္လုိပါပဲ။ အၿမဲတမ္းေလွ်ာက္လွန္႔ေနသလုိ၊ အၿမဲတမ္းလမ္းဆန္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လုိပါပဲ. ဒါ့ေၾကာင့္လူတုိင္းမွာ အတိတ္ဆုိတာရွိၾကစၿမဲပါပဲ...................
ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ဆုိတာကုိ အရမ္းခုံမင္ခဲ့တဲ့သူတစ္ေယာက္မုိ႔ ေက်ာင္းသားဘ၀အေၾကာင္း၊ စာသင္သားဘ၀စသည့္ ၀တၱဳတုိေလးေလးေတြကအစ ဖတ္မိၿပီဆုိရင္ မ်က္ရည္၀ုိင္းခဲ့မိတာခ်ည္း ပါပဲ. ဒါေပမယ့္ ေျဖသိပ္ၾကည့္ပါတယ္။ အလကားပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုရင္ လြတ္လပ္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဆုိတာေလးကုိ ျပန္ၿပီးတမ္းတေနလည္း ရႏုိင္ေတာ့မယ့္ အရာမဟုတ္ပါဘူး ....

ျဖစ္ၿပီးခဲ့တဲ့ အရာအားလုံးဟာ အတိတ္သမုိင္းေလးအျဖစ္(ပါးစပ္ရာဇ၀င္ေလးတစ္ခု) က်န္ေနခဲ့မွာပါ .. တစ္ခါ တစ္ေလေတာ့လဲ ျပန္စဥ္းစားမိတုိင္း တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ခံစားေနရဆဲပါပဲ ... အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေလးကကုိ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က သူငယ္ခ်င္းဆုိတာကုိ အရမ္းခုံမင္တယ္။ အနစ္နာလဲခံတယ္.. ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္ .. သူငယ္ခ်င္းအတြက္ဆုိရင္ ဘာပဲလုပ္ေပးရလုပ္ေပးရဆုိသလုိမ်ိဳးေပါ့။ ေမေမက ''သားရယ္ . မင္းဒီေလာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ခ်စ္ေနတယ္ဆုိရင္ သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တစ္ပတ္ ေလာက္ေနၾကည့္ပါလား" ေနာက္လုိက္တဲ့ ေမေမ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ငွားထားတဲ့ တစ္ထပ္ တုိက္ပုေလးမွာ တစ္ပတ္ေလာက္သြားေနလုိက္တုန္းကလဲ ေပ်ာ္ခဲ့မိပါေသးတယ္ .. အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းက မိဘရဲ႕ ေအးျမျခင္းဆုိတာထက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆုိတဲ့အရသာက ပုိကဲေနဦးမယ္ထင္ပါတယ္ .. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူအိပ္၊ အတူတူစား၊ အတူတူသြားတာကအစ ဘယ္အရာ မဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့မိတယ္ ... စာက်က္ရင္လဲ တစ္ေနရာထဲ အတူတူက်က္ၾကတာကအစ လြမ္းဆြတ္မႈသင္ခန္းစာထဲမွာပါသြားပါတယ္ ... န၀မတန္း ပထမအစမ္းစာေမးပြဲနီးတုန္းက အခ်စ္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အနက္ ေအာင္ေနစုိး (နယ္ထိန္း-ကပတ)ကုိ ႏုိးတာလုံး၀ကုိမရတာပါ .. ဒီေကာင္က အရမ္းကုိ အအိပ္ႀကီးတာေလ .. အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ၿငိမ္းခ်မ္းေဇာ္(ဗကၿငိမ္းခ်မ္းေဇာ္)နဲ႔ အတူတူ သတင္းစာ စကၠဴကုိ လိပ္၊ ေျခမၾကားထဲကုိ ၫွပ္၊ ၿပီးေတာ့မီး႐ႈိ႕လုိက္တာ ဘသားေခ်ာ ဘယ္ခံ ႏုိင္မလဲေလ ... ေအာ္လုိက္တာမ်ားေဘးတိုက္ခန္းေတြကကုိ အျပင္ထြက္လာၾကတယ္ ... "ဘာျဖစ္တာလဲ သားတုိ႔တဲ့" "မျဖစ္ပါဘူး အန္တီ"လုိ႔ ေျပာလုိက္တဲ့ ႐ႈံ႕မဲ့ေနတဲ့ဒီေကာင့္ မ်က္ႏွာကုိ အခုအခ်ိန္အထိ မ်က္ရည္မ်ားရဲ႕ၾကားထဲကေန ၿပံဳးၿပီး ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါပဲ ....

ဖတ္႐ႈ႕ခံစားေပးသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ . ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ဆက္ေရးခ်င္ပါေသးတယ္ ..

ညီေနမင္း