အင္တာနက္ခ်စ္သူ(၀ိညာဥ္)

သန္းေခါင္ယံ ည(၁၂)နာရီတြင္ အင္တာနက္ေပၚသို႔ သူတက္အလာကို ေစာင့္ေနတတ္ သည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ အခန္းထဲတြင္ မီးမ်ားကို ပိတ္ၿပီး
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနမိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ screen ေပၚမွ ျဖာက်လာေသာ ျပာလဲ့လဲ့ မီးေရာင္မွလဲြ၍ အခန္းတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိက်ေနသည္။ သူ၏ screen name မွာ (midnight)ျဖစ္ျပီး သန္းေခါင္ယံည(၁၂)နာရီတိတိတြင္ online ေပၚသို႔ တက္လာတတ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ညတြင္မအိပ္ဘဲ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ေျခဆန္႔ေနတတ္ေသာ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီပို႔ေသာ သူမ၏ message မွာ ထိုစာေၾကာင္းေလးျဖစ္သည္။ "အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္။ ေယာက်ၤားေတြကို မုန္းတယ္။အထူးသျဖင့္ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမုန္းဆံုးပဲ"ထိုစာေၾကာင္းကို ဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ပ်င္းေနသည့္ အခ်ိန္မို႔ စာတစ္ေၾကာင္းရိုက္ျပီး ပို႔လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ပို႔ေသာ စာကိုဖတ္ျပီး သူမေပါက္ကရထပ္ေျပာေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိသည္။ "ကိုယ့္ကိုယ္ဒီေလာက္မုန္းေနရင္ သြားေသလိုက္ပါလား"သို႔ေသာ္

တစ္မိနစ္မွ်ပင္ မၾကာလိုက္...."ဟုတ္တယ္.. ကြ်န္မက အခုသရဲေလ""ဟား....သရဲျဖစ္ရတာေပ်ာ္လား""ကြ်န္မ မေပ်ာ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မိတဲ့အတြက္ ကြ်န္မ မကြ်တ္ဘူး""ဟား...ဟား.. အခ်စ္အတြက္ေၾကာင့္ေလ" ဒီလိုႏွင့္ စာေတြ အျပန္အလွန္ပို႔ၾကရင္း သူမႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ online သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားၾကသည္။ သူမသည္ သူ႔ကိုယ္သူ တေစၦတစ္ေကာင္အျဖင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ တိက်စြာonline ေပၚသို႔ ေရာက္လာတတ္သည္။ ထိုအျပဳအမႈမ်ားေၾကာင့္ သူ႔ကို အံ့ၾသထိန္႔လန္႔စြာ ကြ်န္ေတာ္ပိုစိတ္၀င္စားမိသည္။ တေစၦသရဲ အင္တာနက္ သံုးပါ့မလား။ ဒါဟာ တိုက္ဆိုင္တဲ့ ေနာင္ေျပာင္မႈ တစ္ခုပဲျဖစ္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေျဖသိမ့္မိသည္။ သူမသည္ အရင္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္၏ရုပ္ရည္ကို ျမင္ဖူးထားသည့္အလား ဘယ္ေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္၏ ပံုပန္းသ႑ာန္ကို မေမးဖူးခဲ့။ တစ္ခါတရံ သူမသည္ ကြ်န္ေတာ္ေဘးတြင္ရွိေနခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိုင္ၾကည့္ေနသည္ဟု ေျခာက္တတ္ေသးသည္။ "ကြ်န္ေတာ္ အခုဘာလုပ္ေနလဲ"တစ္ခါတရံ ေနာက္ေျပာင္ျပီး သူမကို ကြ်န္ေတာ္ေမးခဲ့ဖူးသည္။ သူႏႈတ္ဆိတ္ ေနတတ္ျပီး..."ေတာ္ပါျပီ...ကြ်န္မမေျပာခ်င္ဘူး. ေျပာလိုက္ရင္ လန္႔သြားဦးမယ္" "ေကာ္ဖီေတြ သိပ္မေသာက္နဲ႔ေလ""ပံုဆိုးပန္းဆိုး ထိုင္မေနနဲ႔ေလ"တစ္ခါတရံ ကြ်န္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ စကားမ်ားကို သူေျပာတတ္သည္။ ထိုစာရေသာ အခ်ိန္တြင္ တိုက္ဆိုင္စြာ ကြ်န္မမွာ ေကာ္ဖီေသာက္ေနသည့္အခ်ိန္ (သို႔) ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ေျခအစံုကို စုတင္ျပီး ငုတ္တုတ္ထိုင္ကာ ကြန္ပ်ဴတာကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ chatting လုပ္ေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူ႔ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတတ္သည္။ သူမသည္ အသက္(၂၃)ႏွစ္ျဖစ္ျပီး chat room ထဲမွ ညီ"ဟုေခၚေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အစဲြအလမ္းၾကီးစြာ ခ်စ္မိခဲ့ေၾကာင္း၊ ညီ"ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးစီရင္မိေၾကာင္း၊ အင္တာနက္ကို ပထမဦးဆံုး ထိေတြ႔မိသည့္ သူ႔မအဖို႔ chatting ဟုေခၚေသာ အင္တာနက္ စကား၀ုိင္း၏ လွည့္စားမႈကို နားမလည္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ညီ"၏ေဖာ္ေရြေသာ အေျပာအဆိုမ်ားေပၚတြင္ သူမသာယာမိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပတတ္သည္။ အင္တာနက္တြက္ ဆရာတစ္ဆူလို ျဖစ္ေနေသာ "ညီ"မွာ သူမ မသိနားမလည္သည္မ်ားကို သင္ျပတတ္သည္။ "ညီ"၏ ေႏြးေထြးေသာ အေျပာမ်ားေၾကာင့္ chatroomထဲ သူမအျမဲ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ chatroom ထဲ၀င္တိုင္း ညီ"မွလဲြ၍ မည္သူႏွင့္မွ် သူမစကားမေျပာေပ။ "ကြ်န္မ ညီ့ကုိ ခ်စ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ အင္တာနက္ခ်စ္သူ လုပ္ႏိုင္မလား" "အင္တာနက္ ခ်စ္သူအတြက္ ဘာေကာင္းက်ဳိးရွိလဲ" "ကြ်န္မမွာ ညီ့ကိုေပးဖို႔အတြက္ အခ်စ္ေတြ အျပည့္ရွိပါတယ္" "အခ်စ္... အဟား... ညီ့မွာ ေပါလြန္းလို႔ကြယ္""ဒါဆို ညီလိုခ်င္တာ ကြ်န္မအကုန္ေပးမယ္" "အသက္ ယူမယ္ဆိုရင္ ေပးႏိုင္မလား" "ေကာင္းျပီေလ" ညီ"၏အခ်စ္ကို ရဖို႔အတြက္ အရာရာကို သူစြန္႔လြတ္ရဲခဲ့သည္။ "ညီ"၏ စကားလံုး ခ်ဳိခ်ဳိေလး မ်ားၾကား သူမိန္းေမာ သာယာေနခဲ့မိသည္။ ၾကာေတာ့ အင္တာနက္ထဲတြင္ ေျပာရသည္ကို သူမ အားမရေတာ့။ ညီ့"ကို အျပင္ေလာကတြင္ သူမေတြ႔ခ်င္လာသည္။ လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ျပီး ညီ"ကို ေပြ႔ဖက္နမ္း႐ႈပ္ခ်င္မိသည္။ ညီ" ကိုအျပင္တြင္ ေတြ႔ရန္၊ ဖုန္းဆက္ခြင့္ ေပးရန္ သူမေတာင္းဆိုမိသည္။ ညီ"က ေတာင္းဆိုမႈေတြ မ်ားလြန္း ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေတြ႔ခြင့္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူ႔အေပၚ ညီ"၏ဆက္ဆံမႈမ်ားက ေအးစက္လာခဲ့သည္။ ညီ"ပို႔လာေသာ စာေၾကာင္းမ်ားကို ဖတ္ျခင္းျဖင့္ သူ႔အေပၚတြင္ ညီ"စိတ္ကုန္လာျပီျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေနသည္။ ညတိုင္း သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ အခ်ိန္တိက်စြာ onlineေပၚသို႔ ေရာက္လာျပီး သူမႏွင့္ညီ"၏ ပံုျပင္ကို ကြ်န္ေတာ့္အား ေျပာျပတတ္သည္။ တစ္ခါတရံ သူမ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ မေထာက္ခံမိေသာ္လည္း ညတိုင္း online တက္ျပီး သူမေျပာေသာ ပံုျပင္ကို နားေထာင္သည့္အလုပ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မလုပ္မျဖစ္ အလုပ္တစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ "ဘာျဖစ္လို႔ မီးမဖြင့္တာလဲ။ အလင္းျပန္ေနတာ မ်က္စိပ်က္မယ္ေနာ္""ဘာေျပာခ်င္တာလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ထိုင္ၾကည့္ ေနျပန္ျပီလို႔ ေျခာက္လွန္႔ခ်င္တာလား" "ကြ်န္မ တကယ္ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္ေလ... ဘာလဲ မယံုေသးဘူးလား" ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့။ တစ္ခါတေလ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ အနားတြင္ သူရွိေနသည္ဟု ယံုမွား သံသယ၀င္မိတတ္သည္။ ၀ိညာဥ္၏ သံလိုက္ဓာတ္ႏွင့္ အင္တာနက္၏ သံလုိက္လႈိင္းမ်ား တစ္ခါတရံ ဆဲြငင္တတ္သည္ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာဖူးေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္ အယံုအၾကည္ မရွိခဲ့။ ထူးဆန္းသည္မွာ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းမွ ေၾကာက္မေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ "ခင္ဗ်ားက ထူးျခားတယ္""ဘာျဖစ္လို႔လဲ""ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို မေၾကာက္လို႔ ကြ်န္ေတာ္က သရဲဆိုတာ တကယ္မယံုလို႔လား""ကြ်န္ေတာ္ တေစၦသရဲေတြ အယံုအၾကည္ မရွိဘူး"သူေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ျပီး မနက္မိုးလင္းမွ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္သည္။ မနက္ပိုင္းတြင္ ေနျမင့္မွ ထတတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အတန္းခ်ိန္မ်ားကို ညေနပိုင္းတြင္သာ ေရြးထားသည္။ ဒီေန႔အတန္းဆင္းခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းေတြ ေလးလံျပီး ကိုယ္လက္မအီမသာ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အေရာက္ ေဆးေသာက္ျပီး midnight online ေပၚသို႔ တက္လာခ်ိန္မွ ထေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္လိုက္သည္။ အိပ္ေပ်ာ္ျပီး သိပ္မၾကာလိုက္ စိတ္ထဲတြင္ တကယ့္အျဖစ္လိုလို အိပ္မက္လိုလို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္အခန္းထဲသို႔ ၀င္လာသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ထထိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ ထမရခဲ့။ ထိုေကာင္မေလးမွာ အျပာႏုေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ ဆင္ထားသည္။ ရုပ္ရည္မွာ သန္႔ျပန္႔ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာမွာ ေသြးဆုတ္ျပီး ျဖဴေရာ္ေနသည္။ အၾကည့္မွာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ကုတင္နားသို႔ ခ်ည္းကပ္လာျပီး ကြ်န္ေတာ္၏ဆံပင္မ်ားကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ညင္သာစြာ ပတ္သပ္ေပးျပီး "ကိုယ့္ကိုယ္ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ" ဟုေျပာျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်က္စိကို အားယူဖြင့္လိုက္မိသည္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂နာရီ ၁၀မိနစ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းျပီး ကြန္ပ်ဴတာကို အလွ်င္အျမန္ဖြင့္လိုက္သည္။ လိုင္းခ်ိတ္ေနခ်ိန္တြင္ ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ တကယ္လား၊ အိပ္မက္လား ဆုိသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြးေနမိသည္။ အိပ္မက္ျဖစ္သည္ထားဦး.. ဘာေၾကာင့္ သူမ ရုပ္ရွည္ကို ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနပါလိမ့္။ ကြ်န္ေတာ္ ေ၀ခဲြမရျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ စာတစ္ေၾကာင္းေပၚလာသည္။ "ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂ႐ုစိုက္ေလ"ကြ်န္ေတာ္ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားသည္။ အိပ္မက္ထဲက စကားႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းပါလား...စာေၾကာင္းေရးပို႔လိုက္သူမွာ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ညတိုင္း chatting လုပ္ေနေသာ သူ႔မကိုယ္သူမ တေစၦသရဲပါဟု ေျပာေသာ midnight.... ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွဴဖို႔ ေခတၱေမ့ေနခဲ့ျပီး ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားေပၚက စာကိုသာ မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမဟာ ကြ်န္ေတာ္လို လူစင္စစ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ အသိေပးေနမိသည္။ "တစ္ေယာက္ထဲေနရင္ အစာေတြကို ပံုမွန္စားရမယ္ေလ"ကြ်န္ေတာ္ ျပန္မေျပာသည္ကို သူသတိထားမိပံု မရ။ သူမေျပာခ်င္တာကို ေျပာေနသည္။"မင္းအခု ဘယ္မွာလဲ... ကြ်န္ေတာ္ အခန္းထဲမွာပဲလား.. ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား" ကြ်န္ေတာ္ ထိန္႔လန္႔စြာ ေမးလိုက္သည္။"ရွင္ ဘယ္လို အေျဖမ်ဳိးကို လိုခ်င္လဲ""တိက်တဲ့ အေျဖမွန္ကို ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္တယ္""ခင္ဗ်ား အျဖဴေရာင္ ည၀တ္အကၤ်ီကို ၀တ္ထားတယ္။ အက်ၤီေအာက္မွာ အိတ္ကပ္ေလးႏွစ္ခုပါတယ္။ စားပဲြခံုေပၚမွာ ရွင္ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခြက္ေလး တင္ထားတယ္။ ဒီညေတာ့ ခြက္ထဲမွာ ေကာ္ဖီ ရွိမေနဘူး။ ရွင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ေကာ္ဖီမေဖ်ာ္ရေသးဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား။ ရွင္ဖ်ားေနျပီ" ဖန္သားေပၚက ဆက္တိုက္ေပၚလာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ ႏွလံုးေသြးမ်ားပင္ ရပ္တန္႔သြားျပီလားဟု ထင္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့... ကြန္ပ်ဴတာ ပါ၀ါ ခလုတ္ကို အျမန္ဆံုးပိတ္ျပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ခုန္တက္ကာ ေစာင္ကို ေခါင္းျမီးျခံဳထားလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဘးတြင္ သူရွိေနသည္။ ကြ်န္မ အခန္းထဲတြင္ တကယ္ရွိေနခဲ့လို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္၏ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈေတြ၊ ကြ်န္ေတာ္၏အက်င့္ေတြကို သူမသိေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ညတိုင္း online ေပၚသို႔ ပံုမွန္တက္ျပီး သူမကိုေစာင့္ေနတတ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ တံုးအအ အျပဳအမႈမ်ားကို သူအရင္ကတည္းက ေစာင့္ၾကည့္ ေနပံုရသည္။ သူမေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ဆိုသည့္အေတြးႏွင့္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုး ေစာင္ထဲတြင္ တုန္ေနမိသည္။ မည္မွ်ၾကာၾကာ တုန္လႈပ္ေနမိသည္ မသိ။ ညေနက ေသာက္ထားေသာ ေဆးအရွိန္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ တေျဖးေျဖး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ မႈန္၀ါး၀ါး ကြ်န္ေတာ္၏ မသိစိတ္ထဲတြင္ သူသည္ ကုတင္ေဘးတြင္ ထိုင္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္အား ကရုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။ ေနာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မနက္ႏိုးလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္မ အပူခ်ိန္တက္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လံုး ေပ်ာ့ေခြေနျပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ရန္ အင္အားပင္ မရွိေတာ့။ ညတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူသည္ ေန႔ခင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးတြင္ ရွိေနမည္ မဟုတ္ဟု ထင္မိသည္။ တေစၦသရဲမ်ားသည္ အလင္းေရာင္ကို ေၾကာက္ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ ကြ်န္ေတာ္ ကုတင္ေပၚမွ အားယူထလိုက္သည္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ရန္ ေရေႏြးတည္ေနရင္း ညက သူမေျပာခဲ့ေသာ စကားကို ျပန္သတိရမိသည္။ "ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေကာ္ဖီ မေသာက္ပါနဲ႔လား.. ရွင္ ဖ်ားေနျပီ"ေကာ္ဖီကို ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မေဖ်ာ္မိေတာ့။ ညတုန္းက ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ သူမပံုရိပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္မိသည္။ သူမသာ တေစၦမဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ေယာက်ၤားေလးမ်ား ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနေသာ ရုပ္ရွည္ရွိသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ျပီး သူမအေပၚ ကြ်န္ေတာ္ သနားမႈေတြ ပိုသြားျပီလား...သူမကို ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္မိသြားျပီလား.. တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္မိသြားျပီလား။ ဘယ္ေလာက္ စိတၱဇဆန္တဲ့ အျပဳအမႈလဲေနာ္... သူမေျပာျပ ဖူးေသာ သူမအေၾကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ သူမအေပၚ "ညီ" ဆက္ဆံေရးက်ဲလာခဲ့သည္ ဆိုသည့္အထိပဲ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့သည္။ သူမလို ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသည့္ လူကို "ညီ" ဘာေၾကာင့္မ်ား ျငင္းဆန္ခဲ့သလဲ။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္လာမိသည္။ သူဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ုကုိယ္ အဆံုးစီရင္ခဲ့လဲ... "အင္တာနက္ကို မုန္းတယ္။ ေယာက်ၤားေတြကိုမုန္းတယ္" ဟုေျပာျပီး ဘာေၾကာင့္ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို အင္တာနက္ေပၚက ကြ်န္ေတာ့္အား ေျပာျပေနသလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္သိခ်င္စိတ္ ပိုျပင္းျပလာခဲ့သည္။ ညအေမွာင္ထု ၏ တေျဖးေျဖး ၀င္ေရာက္လာမႈက ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကို ပိုလႈပ္ရွားေစခဲ့သည္။ သိခ်င္စိတ္မ်ား ေၾကာင့္ ည ၁၁နာရီ မိနစ္ ၅၀တြင္ ကြ်န္ေတာ္ အခန္းမီးမ်ားကုိ ဖြင့္ျပီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔တြင္ ထုိင္ေနမိသည္။ မည္မွ်ပင္ သတၱိ ရွိသည္ထားဦး တေစၦတစ္ေကာင္ႏွင့္ အေမွာင္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ရဲမည္မဟုတ္။ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ ထားေသာ တေစၦတစ္ေကာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ မျမင္မေတြ႔ႏိုင္မွန္း သိေနေသာ္လည္း တံခါးေပါက္ဘက္သို႔ ကြ်န္ေတာ္ မၾကာခဏ လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ေနေၾကာင္း သူမအား သိေစခ်င္ေသးသည္။ ည ၁၂ နာရီ ၀၁ မိနစ္. နံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆဲြထားေသာ နာရီလက္တံ၏ တစ္ေခ်ာက္ ေခ်ာက္ အသံမွလဲြ၍ တစ္ခန္းလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ဒီည သူလာပါဦးမလား...။မေန႔ညက ကြ်န္ေတာ့္ အျပဳအမႈေၾကာင့္ ဒီည သူထပ္လာပါ ဦးမလား... "တစ္ခန္းလံုး မီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ ဖြင့္ထားတာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေၾကာက္သြားျပီလား"သူလာပါျပီ.... ကြ်န္ေတာ္ ၀မ္းသာသြားမိသည္။ သူ႔ကိုေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အမ်ားၾကီးရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား..။ "နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္မိပါတယ္"ကြ်န္ေတာ္ စာျပန္မရိုက္ဘဲ ပါးစပ္က တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ သူသာ ကြ်န္မအခန္းထဲတြင္ ရွိေနခဲ့လွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာသမွ် သူမ ၾကားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္မထင္သည္။ ယခု အျဖစ္အပ်က္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ပါေသးသည္။ "ရွင္ အရင္က ကြ်န္မကို မေၾကာက္ပါဘူး။ ကြ်န္မ စိတ္မေကာင္းဘူးရွင္ရယ္""အရင္တုန္းက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္ေလ။ တကယ့္သရဲျဖစ္မယ္မွန္း ေတြးမထားမိဘူး""အခု ရွင္ သိျပီေလ။ ကြ်န္မနဲ႔ ဆက္စကားေျပာေနဦးမလား""အင္း... ေျပာမယ္။ ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္တာေတြ ေမးရဦးမယ္" ကြ်န္ေတာ္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းေလး ရွဴသြင္းလိုက္မိသည္။"ညီ နဲ႔ မင္းရဲ႕အေၾကာင္းကို အစအဆံုး ေျပာျပႏိုင္မလား" ကြ်န္မနဲ႔ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခင္ကတည္းက သူ႔မွာ လက္ထပ္ရမဲ့သူရွိျပီးသား.. အင္တာနက္မွာ ကြ်န္မနဲ႔ ခ်စ္တယ္ဆိုတာကလည္း သူ႔အတြက္ အပ်င္းေျပဖို႔ သက္သက္ပဲ။ ကြ်န္မကို အရုပ္တစ္ရုပ္လို သူသေဘာထားခဲ့တယ္။ ကြ်န္မရဲ႔ ခံစားခ်က္ကို သူအမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္စားခဲ့တယ္" "မင္း ဘယ္လိုလုပ္သိလိုက္ တာလဲ" "သူနဲ႔ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္မ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ သူ႔ကို မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ကြ်န္မေတြ႔ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္လို႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ကြ်န္မကို သူေတြ႔မယ္လို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ေတြ႔ရမဲ့ရက္မွာ ကြ်န္မစိတ္အရမ္းလႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေတြ႔တာနဲ႔ သူမွန္း ကြ်န္မမွတ္မိေနခဲ့တယ္။ သူအရမ္းေခ်ာတာပဲ။ ေယာက်ၤားလဲပီသတယ္ .... ဓာတ္ပံုထဲကထက္ေတာင္ ခန္႔ေသးတယ္" ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚမွ တက္လာေသာ စာမ်ားကို ဖတ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ ေမ့ေနခဲ့သည္။ "ရွင့္ၾကည့္ရတာ သက္သာေသးပံု မေပၚဘူး သြားအိပ္လိုက္ပါလား" "ဟင့္အင္း... ကြ်န္ေတာ္ ေမးဖို႔ ေမးခြန္းေတြ က်န္ေနေသးတယ္" ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းရမ္းရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။ "ရွင့္ရဲ႔ လက္ကို ကြ်န္မ ကိုင္ေနတယ္... ခံစားလို႔ရလား"မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စာေၾကာင္းေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေယာင္ရမ္းျပီး လက္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားလို႔ မရခဲ့...သို႔ေသာ္ ေႏြးေထြးေသာ လက္တစ္စံုက ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္းထားသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။ "ရွင့္ ၾကည့္ရတာ အားမရွိလုိက္တာ။ ကြ်န္မ စိုးရိမ္တယ္။ ေမးခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေနာက္ညမွ ေမးပါလား... အနားယူလိုက္ေနာ္" စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းသာျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၾကင္နာေသာ သူမစကားမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိသည္။ "ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုေမးျပီးရင္ သြားအိပ္မွာပါ"ကြ်န္ေတာ္ အရဲစြန္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အသိခ်င္ဆံုး ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေမးလိုက္မိသည္။"ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကိုမွ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတာလဲ" "... ကြ်န္မ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ ၾကာျပီ။ ရွင္နဲ႔ chatting မလုပ္ခင္ကတည္းက ရွင့္အခန္းထဲမွာ ကြ်န္မရွိေနခဲ့တယ္" တေစၦတစ္ေကာင္ ကြ်န္ေတာ့္ အခန္းထဲတြင္ အေစာၾကီးကတည္းက ရွိေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မသိခဲ့ပါလား.. ကြ်န္ေတာ္၏ ေန႔စဥ္ အျပဳအမႈ မ်ားကို သူမေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါလား...။ ထိုသို႔ ေတြးမိလိုက္စဥ္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြ ထူပူသြားမိသည္..."ဟား...ဟား.. ရွင္ ဘာေတြးေနလဲ ကြ်န္မသိတယ္။ ကြ်န္မ အဲဒီေလာက္ သတၱိမရွိပါဘူး" ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာ ႏွစ္ဖက္ကုိၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ္၏အေတြးကို သူမသိေနခဲ့သည္။"တစ္ျခားလူမသိေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အျပဳအမႈေတြဟာ မတရားဘူးဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား" "တရားတယ္၊ မတရားဘူးဆိုတာ ကြ်န္မ မသိဘူး။ ကြ်န္မတို႔ ၀ိညာဥ္ေတြက ဒီလိုပဲ ေလွ်ာက္သြားေနတတ္တယ္ေလ။ ရွင္နဲ႔ ခင္ျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြ်န္မ အခ်ိန္သတ္မွတ္ျပီး လာခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး ေစာင့္ၾကည့္ မေနေတာ့ပါဘူး" "ေနပါဦး..... ေန႔လည္အခ်ိန္ ေတြမွာ မင္းဘာလုပ္ေနလဲ" "ေန႔လည္.. ေန႔လည္ဆိုရင္ ေလးေထာင့္အခန္းထဲမွာ ထားထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ကြ်န္မ၀င္ေနရတယ္ေလ။ ညအခ်ိန္လို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထြက္လာခြင့္မရဘူး" ကြ်န္ေတာ္ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးသြားမိသည္။ေလးေထာင့္အခန္း......... ခႏၶာကိုယ္.... "ေန.. ေနပါဦး... လူေတြက မင္းကို မသၿဂၤိဳလ္ၾကေသးဘူးလား""ကြ်န္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ေဆးရံုမွာပဲ ရွိေနေသးတယ္။ ေမ့ေျမာေနဆဲမို႔ သူတို႔က လက္မလြတ္ခ်င္ၾကေသးဘူးနဲ႔ တူတယ္" သူ...သူ... အသက္ရွင္ေနဆဲပါလား..။ ၀ိညာဥ္ကသာ ေလွ်ာက္သြားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆးရံုတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၀ိညာဥ္မဲ့ေသာ ခႏၶာကိုယ္ ျဖစ္မည္။ "မင္းဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ မျပန္တာလဲ... လူလုပ္ရမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္သြားျပီလား" "ကြ်န္ေတာ္ ျပန္သြားရင္ ရွင့္ကို ကြ်န္မ မျမင္ရေတာ့ဘူး။ ကြ်န္မကို ေမ့သြားမွာ စိုးတယ္" သူမစကားကို ၾကားျပီး ကြ်န္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိသည္။ သူမ၏စိတ္ထဲတြင္ ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနခဲ့ျပီလား... လူသား တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ သူမ၏ၾကင္နာမႈကို ကြ်န္ေတာ္ခံယူခ်င္ေသးသည္။ လူတစ္ဖန္ျပန္လုပ္ဖို႔ သူမမွာ အခြင့္အေရးေတြ ရွိေနေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ထိုအခြင့္အေရးကို သူ လက္လြတ္ေတာ့မလား။ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထဲ အေတာ္ေလးေၾကကြဲ၀မ္းနည္း သြားမိသည္။ သူမကုိလည္း သနားသြားမိသည္။ ရင္ထဲက ၀မ္းနည္း မႈက မ်က္ရည္ျဖစ္ဖုိ႔ တာဆူေနၿပီေလ။ "ကြၽန္မအတြက္နဲ႔ မ်က္ရည္မက်ပါနဲ႔လား ... (ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္ၾကည္ေလး ေတြကို သူမသုတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္)" ထိုစာေၾကာင္းကို ၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ အသံထြက္ ရယ္လိုက္မိသည္။ တေစၦတစ္ေကာင္က ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္သိမ့္ေနပါလား..။ စီးက်လုလု မ်က္ရည္မ်ားကို ကပ်ာကယာ သုတ္ေပး ေနသည့္ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေယာင္ၾကည့္မိသည္။ "မင္းရဲ႔ ၾကင္နာမႈကို ကြ်န္ေတာ္ ခံယူခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမဟုတ္ေသးဘူး။ တကယ့္ လူတစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ၾကင္နာမႈေတြကို မင္းကုိ ေပးခ်င္တာပါ ...... မင္းရဲ႕ လုိအပ္ေနတဲ့ ကြပ္လပ္ေလးကုိ ကုိျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တာပါ .... မင္းရဲ႔ ၀မ္းနည္းခဲ့တဲ့ ရက္ေတြအတြက္ အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ပဲ ရွိေနေစခ်င္တာ..."ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္ဖို႔ ေျပာေနတာလား""ဟုတ္တယ္" .."၀င္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း ရွင္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ကြ်န္မ သတိမရေတာ့မွာကို မေၾကာက္ဘူးလား""ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္သလား..ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေမ့သြားမွာလား" ကြ်န္ေတာ္စိတ္ပူစြာ ေျပာလိုက္မိသည္။ "အေသအခ်ာေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႔ေမ့တတ္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ မေမ့တတ္ဘူး။ ခံႏိုင္ရည္အားကို ၾကည့္ရဦးမယ္ေလ" ျပန္သြားျပီး သူမ သတိမရခဲ့လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို လာမရွာႏိုင္ခ်င္ေနပါေစ။ ကြ်န္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူမသည္ ခိုကိုးရာမဲ့ ၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ "ျပန္သြားပါ။ ရွင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို မေမ့ဘူးလို႔ ကုိ ယံုၾကည္တယ္။ လူစင္စစ္တစ္ေယာက္အျဖင့္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔မွာ ထိုင္ျပီး မင္းနဲ႔ ညီ့အေၾကာင္းေျပာျပတာကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကားခ်င္ေသးတယ္" မ်က္စိကိုမွိတ္ သူ႔ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ ခံစားရင္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာလိုက္သည္။ "ရွင့္စကားကို ကြ်န္မ နားေထာင္မယ္။ ကြ်န္မ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္၀င္မယ္။ ကြ်န္မ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနမလား" "ကြ်န္ေတာ္ ေစာင့္ေနမယ္။ တစ္သက္လံုး ေစာင့္ေနမယ္။ ကုိ႔ကို ေမ့ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ မင္းသတိရျပီး ကုိ႔ကို ျပန္မွတ္မိလာတဲ့အထိ ေစာင့္ေနမယ္" ကြ်န္ေတာ္ေျပာရင္း ရင္နင့္မိသည္။ မ်က္ရည္မ်ားက အတားအဆီးမဲ့စြာ စီးဆင္းခ်င္လာမိျပန္သည္။ သူမ ကြ်န္ေတာ့္အနားက ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ ရာခုိင္ႏႈန္း တစ္၀က္က ေသခ်ာေနျပီ။ ရင္ထဲ စူးေနေအာင္ နာက်င္လာမိသည္။ "ရွင့္နဖူးကို ကြ်န္မ နမ္းလိုက္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ ေကာင္းေကာင္း ဂရုစိုက္ေနာ္။ ကြ်န္မသြားျပီ။ ကြ်န္မ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနပါေနာ္" နာရီလက္တံမ်ား တစ္စကၠန္႔ျပီး တစ္စကၠန္႔ ေရြ႔ေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ သူမ၏ စာမ်ား ထပ္ေပၚမလာေတာ့။ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း ေျခကုန္လက္ပမ္းက်သလုိမ်ိဳး ျဖစ္သြားမိသည္.... အိပ္မက္ထဲက သူမပံုရိပ္ကို စဲြစဲြျမဲျမဲ မွတ္ထားရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ သတိေပးလိုက္မိသည္။ သူမသည္ အခ်ိန္မေရြး ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔တြင္ ေပၚလာႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ အလွပဆံုးျပံဳးလွ်က္ သူမကို ေႏြးေထြးစြာ ကြ်န္ေတာ္ၾကိဳမည္။ သူမ မလာမွန္း သိေနလွ်က္ႏွင့္ ညသန္းေခါင္ ၁၂နာရီေရာက္တိုင္း ကြ်န္ေတာ္ online ေပၚသို႔ တက္ျပီး သူမကိုရွာျမဲ... သူမ၏ message မ်ားကို ေမွ်ာ္ေနျမဲပင္။ ကြ်န္မ၏ အျပဳအမႈမ်ားသည္ စိတၱဇဆန္ေကာင္း ဆန္ေနလိမ့္မည္။ ျပကၡဒိန္ စာရြက္မ်ား တစ္ရြက္ျပီးတစ္ရြက္ ေၾကြက်ကုန္သည္။ လူသြားလူလာမ်ားၾကားတြင္ သူမကို ကြ်န္ေတာ္ လိုက္ရွာေနမိသည္။