ၿပီးဆုံးသြားတဲ့ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ တစ္ရြက္ဟာ
မင္းအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အသစ္ဆုိတာ
ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး ေကာင္ေလး ...
သမုိင္းဆုိတာ
ေဟာင္းႏြမ္းၿပီးေဆြးေျမ့ျခင္းေတြကုိ
အစျပဳဖုိ႔ ေျခလွမ္းစလွမ္းေနတဲ့
အတိတ္ဆုိတဲ့ သားေကာင္တစ္ေကာင္ပါ ....
ေမြးဖြားျခင္းႏွင့္အစျပဳတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္
သမုိင္းေကာက္ေၾကာင္းဆုိဟာ
အၿမဲတမ္းလွပေသသပ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ရႏုိင္သလားလုိ႔
ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလိုက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ ....
အတိတ္ဆုိတဲ့ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာကုိ
လူသားတုိင္း အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်
လွန္ၾကည့္ေနရတဲ့အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ
လွပေသသပ္တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ျဖစ္လာဖုိ႔
ကိုယ့္သမုိင္းစာမ်က္ႏွာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ
ေရးရတာပါ ...
တစ္ကယ္ေတာ့လူ႔ဘ၀ဆုိတာ
ဖေယာင္းတုိင္လုိပါပဲ ..
တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မီးေလာင္လာကေန
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပာက်ေပ်ာက္ဆုံးရမွာပဲေလ ...
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က်ရင္ ဟုိးတစ္ခ်ိန္တုန္းက
ဘယ္မွာလဲ
လွပေသသပ္ပါတယ္ဆုိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလး
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပၾကည့္စမ္းပါ ...
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္က်ရင္ ဟုိးအရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းက
ဒီေနရာေလးမွာ ဖေယာင္းတုိင္တစ္တုိင္ထြန္းခဲ့ဖူးတယ္ဆုိတဲ့
စကားတစ္ခြန္းကလြဲလုိ႔ သက္ေသျပစရာေတာင္
က်န္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး .....
ဒါေပမယ့္ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလး ရွိစဥ္ကာလတုန္းက
သူထြန္းညွိခဲ့တဲ့ အလင္းေရာင္ကုိ ရရွိလုိက္တဲ့
လူသားေတြအတြက္ေတာ့
ေျပာစရာစကားေလးတစ္ခြန္းအျဖစ္
တင္က်န္ရစ္ေနမွာပါ ...
ကၽြန္ေတာ္လဲဒီလုိပဲေလ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ဖုိ႔အတြက္
အခုအခ်ိန္ေလးမွာ ရွိသမွ်ခြန္အားေလးကုိ
ျဖစ္ညွစ္ၿပီး မီးေတာက္ေလးျဖစ္လာေအာင္
ဖန္တီးေနရတယ္ ....
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ညီညီဆုိတာ
ေလာကႀကီးထဲကေန ေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာပါ
ဒီအေတာအတြင္းေလးမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ????????????????????????
ရင္ထဲက စကားတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ ဖြင့္ခ်လုိက္တာဟာ ေပါ့ပါးျခင္းကို အစျပဳဖုိ႔ေလ
ဘာတစ္ခုကုိမွ ေမွ်ာ္လင့္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး ....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment