(၀ိဥာဥ္)အေၾကာင္းေလးေတြကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္. ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာင္းေလးကုိ စဥ္းစား မိလုိက္လုိ႔ပါ. သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္(၀ိဥာဥ္)ေခၚခဲ့ၾကတဲ့ ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀က အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ သြားသတိရမိတယ္.လူငယ္ဘ၀ဆုိေတာ့ လက္တည့္စမ္းခ်င္တာလဲ တစ္ပုိင္းပါ ေပါ့ဗ်ာ. ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ တစ္ကယ့္အျဖစ္အပ်က္ပါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မယုံရင္ျဖင့္ စမ္းၾကည့္ၾကေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလားဒီတစ္ပတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္(စေနေန႔)"ညီညီ ငါတုိ႔ဒီေန႔ည ၀ိဥာဥ္ေခၚၾကရေအာင္ကြာ"
ေျပာလုိက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းစကားကုိၾကားၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က်ိတ္ၿပီး ရယ္လုိက္မိတယ္။
"မင္းေတာ္ေတာ္ရယ္စရာေျပာတဲ့ေကာင္ပဲ၊ ေပါက္တကရေတြေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔
"မင္းကုိမင္းမ်ားဘာ ထင္ေနလဲေအာင္ေနစုိး၊ အထက္လမ္းလုိလုိ ေအာက္လမ္းလုိလုိ ဆရာႀကီးမ်ားေအာက္ေမ့ေနလား"
ကၽြန္ေတာ္လဲ စိတ္ထဲရွိတာကုိ ခရားေရလႊတ္ ေျပာလဲေျပာ အျပစ္လဲတင္လုိက္သည္။
"ဟ ငါကတစ္ကယ္ေျပာေနတာ လဒရ.. ၈ တန္းေက်ာင္းသားေဟာင္း ကုိၿဖိဳးလဲပါမယ္ကြ သိလား"
ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္အံ့ႀသသြားရင္း ခဏတာ မွင္တက္မိသြားမိတယ္။
အဲ ည(၈)နာရီထုိးတာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ စုၿပီး၀ယ္ထားတဲ့ တစ္ထပ္တုိက္ပုေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း ေတြဆုံေနႀကၿပီ။ အားလုံးက စားလဲစားၿပီးႀကၿပီဆုိေတာ့ တီဗြီဂိမ္းေဆာ့တဲ့သူကေဆာ့၊ စာအုပ္ဖတ္တဲ့သူကဖတ္ေပါ့။ "ေဟ့ေကာင္ အာင္ေနစုိး၊ ကုိၿဖိဳးလဲမလာေသးပါလားကြ" ခ်မ္းေဇာ္က ဂိမ္းေဆာ့ရင္းနဲ႔ ရုတ္တရက္ထေမးလုိက္သည္။ "ဟ လာမွာေပါ့ဟ အခုမွ (၈)နာရီပဲခြဲေသးတာကုိ မင္းကလဲ စိတ္ေစာမေနနဲ႔ဦး" "သူလဲ နဲနဲပါးပါး ဖန္ေငြေလးမ်ား ရလာေအာင္ သူ႔မားသားႀကီးနားမွာ ကပ္ခၽြဲေနမွာေပါ့ကြ" လုိ႔ ေအာင္ေနစုိးက စာအုပ္ဖတ္ရင္း ထေဟာက္လုိက္ကာမွ ခ်မ္းေဇာ္တစ္ေယာက္ၿငိမ္က်သြားတယ္။ေဟာေျပာရင္းဆုိရင္ လာပါၿပီဗ်ာ" "အသက္ရွည္ဦးမယ္ ကုိၿဖိဳးကေတာ့"
ကဲမင္းတုိ႔သုံးေယာက္နဲ႔ဆုိရင္ လူစုံတယ္ေဟ့ေကာင္ေရ.. လတ္တေလာေတာ့ အခုငါ၀ယ္လာတဲ့ အရက္ကုိ နဲနဲေလာက္စီ အရင္ဆုံးေသာက္လုိက္ဦး။ ေသြးပူသြားေအာင္ေသာက္လုိက္၊ မဟုတ္ရင္မင္းတုိ႔ေၾကာက္ေနၾကဦးမယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ စၾကတာေပါ့ကြာ။ အျမည္းကလဲေကာင္းမွေကာင္း ၾကက္ေၾကာ္နဲ႔အဆင္ကုိ ေျပေနတာပဲ" ေျပာလဲေျပာ သူကုိယ္တုိင္လဲ ခ်ေနေသာ ကုိၿဖိဳးကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးလုိက္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံးက အရက္ေတာ့မေသာက္တတ္ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံၾကၿပီေဟ့ဆုိရင္ေတာ့ ဘီယာသြားေသာက္တတ္ၾကသည္။ ဒါကလဲ ဆယ့္ခါမွ တစ္ခါရယ္ပါ။ အားလုံး တစ္ေယာက္ ၂ ခြက္ေလာက္ခ်လုိက္တာနဲ႔ လူက ေႏြးေႏြးေထြးေထြးျဖစ္သြားသည္။
"ကဲ မင္းတုိ႔ အဲ့ဒီ့စားပြဲခုံကုိယူလာခဲ့၊ ထမင္းေတာ့စားဖူးတယ္မုိ႔လား ဒီစားပြဲေပၚမွာ"
"ဟာစားဖူးတယ္ေလ တစ္ခါတစ္ေလ စားပြဲခုံႀကီးမွာမစားခ်င္ရင္ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔စားေနတာပဲကုိ" "ေအးၿပီးတာပဲ အဲ့စားပြဲကုိ မ လာခဲ့" ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လဲ မေယာင္မလည္နဲ႔ စားပြဲခုံႀကီးမသြားလုိက္သည္။ နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ 12 နာရီထုိးၿပီးခါစအခ်ိန္၊ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ဘယ္လုိေနသည္မသိ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဆံပင္မ်ားကင္ ေထာင္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ လကလဲ ခဏေလးသာလာလုိက္၊ တိမ္ကဖုံးလုိက္ႏွင့္ တူတူပုန္းတန္းကစားေနသလားေအာက္ေမ့ရသည္။
"စားပြဲခုံရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကုိ အေရွ႕။အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာရွိေနေအာင္ထား""အဲ့ဒါၿပီးတာနဲ႔ စီးထားတဲ့ ဖိနပ္ကုိ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္မွာ ရွိတဲ့ စားပြဲခုံရဲ႕ ေျခေထာက္ေအာက္မွာ တစ္ခုက ပက္လက္၊ ေနာက္တစ္ခုက ေမွာက္ခုံ ထားလုိက္" ဟုတ္ကဲ့ မေၾကာက္ဖူးလုိ႔ ေျခကန္ျငင္းေနတဲ့ ခ်မ္းေဇာ္တစ္ေယာက္ စကားသံက တုန္ခ်င္ခ်င္နဲ႔၊ သူကစကားသံတင္တုန္တာ ကၽြန္ေတာ္က ဒူးေတြပါတုန္ေနတယ္" တစ္ေယာက္လက္သန္းကုိ က်န္တဲ့သူရဲ႕လက္သန္းနဲ႔ထိေနတာဆုိေတာ့ သူတုိ႔လက္ေတြလဲေအးစက္ေနတာပဲ" ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္လား၊ အေအးဓါတ္ေၾကာင့္လားေတာ့ ေ၀ခြဲခ်ိန္မရလုိက္ "ကဲမင္းတုိ႔သုံးေယာက္ လက္ကုိကားၿပီးေတာ့ သုံးေယာက္စားပြဲခုံေပၚမွာ စက္၀ုိင္းပုံစံျဖစ္ေအာင္၀ုိင္း" " တစ္ေယာက္လက္သန္းကုိေနာက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္သန္းနဲ႔ထိေနပါေစ" "ေနဦးငါသြားေခၚဦးမယ္ကြ" သူတစ္ေယာက္တည္းထြက္သြားလုိက္ၿပီး ၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူျပန္လာသည္။ ရၿပီေဟ့ ပါလာၿပီထင္တာပဲ" လုိ႔ ေျပာရင္ သစ္ရြက္ကုိင္းတစ္ကုိင္းကုိ လက္နဲ႔ကိုင္လာခဲ့သည္။ သစ္ကုိင္းေလးက တစ္ထြာေတာင္မရွိ။
သစ္ရြက္ကေတာ့ ရတဲ့သစ္ရြက္ ခူးလုိ႔ရပါတယ္" "တစ္မာရြက္ဆုိရင္ပုိေကာင္းတာေပါ့"
"ကဲမင္းတုိ႔၀ုိင္းထားတဲ့ လက္ကုိနည္းနည္းေလး ကားလုိက္ သစ္ရြက္၀င္လုိ႔ရေအာင္လုိ႔"
"ဒီေလာက္ဆုိရင္ ရၿပီလား ကုိၿဖိဳး"
"အင္းရၿပီ၊ ရၿပီ"
"လက္ကုိျပန္ပိတ္လုိက္ေတာ့" "ငါေမးၾကည့္ဦးမယ္ ပါလာ/မပါလာကုိ"
"ကဲ တေစၧ၊ သူရဲ၊ သင္းကြဲ၊ ပိတၲာႏွင့္ တစ္ျခား ၀ိဥာဥ္ႏွင့္သက္ဆုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦး ဒီသစ္ကုိင္းေပၚမွာရွိေနတယ္ဆုိရင္ ခုံကုိလႈပ္ျပပါ" "လႈပ္ျပပါ" "သိသိသာသာႀကီး လႈပ္ျပပါ။
ေဘးနားမွာ လက္ၫိဳးထုိးရင္းနဲ႔ ေျပာေနေသာ ကုိၿဖိဳးကုိၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရယ္ခ်င္ေနမိသည္။
သူ႔ကုိသူမ်ား ဗုိလ္ခ်ဳပ္လုိလုိဘာလုိလုိနဲ႔ အမိန္႔ေတြဘာေတြေပးေနပါလား ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့ ..
က်န္တဲ့ ေအာင္ေနစုိးဆုိရင္ တစ္ခြိခြိနဲ႔ကုိ ရယ္တာ အသံပါထြက္သြားတယ္ ..
ဒါေပမယ့္ ကုိၿဖိဳးက သိပ္ၿပီးဂ႐ုမစုိက္ သူၾကည့္ေနသည္က စားပြဲခုံေပၚက သစ္ခက္ကေလးကုိ
"ကဲေရာက္လာၿပီဆုိရင္ သိသိသာသာႀကီးကုိ လႈပ္ျပပါ"
ဒုံး ဒုံး ဒုံး
"သိသိသာသာကုိ လႈပ္ျပလုိက္စမ္းပါ" "ဒုံးဒုံးဒုံး ဒုံးဒုံးဒုံး ဒုံးဒုံးဒုံး"
ကၽြန္ေတာ္ လက္မွ အေမြးႏုေလးမ်ား ေထာင္ထကုန္သည္။ လက္မ်ားပင္တုန္လာသည္။
"ကဲမင္းတုိ႔ ႀကိဳက္တာေမးေတာ့" "ငါအရင္ေမးၾကည့္မယ္ကြာ"
"ကဲအခုေရာက္ေနတာ တေစ ၦဆိုရင္ ေရွ႕ဘက္ကုိလႈပ္၊ သူရဲဆုိရင္ အေနာက္ဖက္ကုိလႈပ္"
"ခုံကုိတစ္ဖက္တည္း လႈပ္ေနာ္"
"ဒုံး" အေရွ႕ဖက္မွ ခုံက်သံၾကားလုိက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳးတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ။
ဒါကၽြန္ေတာ္ဘ၀ရဲ႕ ပထမဦးဆုံးပါပဲ။
"ကဲ အခုေရာက္ေနတဲ့ သူရဲ(မင္း)ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ေသရတာလဲ"
"အစိမ္းေသလား" "ရုိးရုိး ဖ်ားနာတာလား"
"အစိမ္းေသဆုိရင္ ေရွ႕ဖက္ျခမ္းကုိလႈပ္" "ရုိးရုိးပဲေသတာပါဆုိရင္ အေနာက္ဖက္ျခမ္းကုိ လႈပ္"
"ဒုံး" အေရွ႕ဖက္ျခမ္းမွ ခုံက်သံၾကားလုိက္ရၿပီးသည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထေျပးခ်င္စိတ္၀င္လာသည္။
ဒါကုိ ကုိၿဖိဳးကသိေနတယ္ ထင္သည္။ "မင္းတုိ႔ေနာ္ ထြက္မေျပးၾကနဲ႔" "သူတုိ႔က မင္းတုိ႔လက္ေတြမွာ ခုိကပ္ၿပီး ပါသြားတတ္တယ္"
ဟုိက္ေသေရာ အဲ့ဒါမွ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးမ်ား အေ၀းသုိ႔ လႊင့္စင္သြားသည္။
"ကဲေမးခ်င္ရာေမးေလ" ဆုိတာနဲ႔ ေအာင္ေနစုိးက စၿပီးသူ႔ေဆာ္အေၾကာင္းေမးသည္။
"ကဲဒါဆုိရင္ ငါေမးမယ္ကြာ" "မင္းက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ"
"မင္းအသက္ကုိ ငါတုိ႔အတိအက် မသိခ်င္ဘူး" "ခုံတစ္ခ်က္ကုိ ဆယ္ဂဏန္းႏွင့္ မင္းခုံကုိေခါက္ျပ"
"ဒုံး ဒုံး ဒုံး ဒုံး" "ေလးဆယ္ေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ ေလးဆယ္နဲ႔ဘယ္ေလာက္လဲ ခုံကုိမင္းပုိေနတဲ့ အသက္ကို ေခါက္ျပ"
ဆုိတာနဲ႔ပဲ ခုံကုိ 4 ခ်က္ျပန္ေခါက္ျပတယ္"
ကၽြန္ေတာ္လဲ အေတာ္ေလးကုိ အံ့လဲ အံ့ႀသ၊ ေၾကာက္ကလဲေၾကာက္ေပါ့။
အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ အေစာနက ကုိၿဖိဳးတုိက္တဲ့ အရက္၂ ခြက္သာမေသာက္မိခဲ့လွ်င္ ေနရာမွာတင္ လန္႔သြားႏုိင္တယ္
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေအာင္ေနစိုးက ထေဖာက္လာတယ္။ ေ"တာ္ၿပီကြာ ငါျပန္ေတာ့မယ္ မင္းတုိ႔နဲ႔ ဆက္မေနရဲေတာ့ဘူး"
ဒီေကာင္ မေျပာမဆုိႏွင့္ထၿပီးျပန္မယ္လုပ္သည္ႏွင့္ ကုိၿဖိဳးက "မင္းမျပန္ေသးနဲ႔ဦး ငါေမးၾကည့္ၿပီးမွျပန္"
အခု စက္၀ုိင္းျပန္၀ုိင္းလုိက္ဦး။
ကဲမင္းတုိ႔သုံးေယာက္ လက္ကုိျပန္၀ုိင္းလုိက္။
ကဲအခုေရာက္ေနၿပီဆုိတဲ့ သူရဲေရ မင္းအခု ခုံေပၚမွာရွိေသးလား။ ရွိေသးရင္ ခုံကုိလႈပ္ျပ။
တုတ္တုတ္မွ်ပင္ မလႈပ္၊ "ဟာ ခုံေပၚမွာမရွိရင္ ဘယ္ကုိေရာက္သြားတာလဲဟ" လုပ္ပါဦး
"ကဲဒါဆုိရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ လက္မွာကပ္ေနတာလား" ဟုတ္တယ္ဆုိရင္ ခုံလႈပ္ျပ
"ဒုံးဒုံး" "ေအာင္မယ္ေလးဗ်"
ကဲညီညီ့လက္မွာဆုိရင္ လႈပ္ျပ၊ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္
ခ်မ္းေဇာ္လက္မွာဆုိရင္ လႈပ္ျပ၊ တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္
ကဲေအာင္ေနစုိးလက္မွာဆုိရင္ လွဳပ္ျပ။
"ဒုံးဒုံး" "ေအာင္မယ္ေလး အေမေရလုပ္ပါဦးဗ်" "ကုိၿဖိဳးလုပ္ေပးပါဦး ကၽြန္ေတာ့္လက္မွာ လာကပ္ေနတယ္တဲ့"
ေနဦးငါျပန္ပုိ႔ေပးလုိက္ဦးမယ္။ ကဲသူရဲဆုိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေလးေရ မင္းေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား။
"ေပ်ာ္တယ္ဆုိရင္ ခုံလွဳပ္ျပ" "ဒုံးဒုံး"
ကဲ မင္းကုိငါတုိ႔ ျပန္ပုိ႔ေပးမယ္ကြာ၊ ကဲသစ္ခက္ေပၚကုိျပန္တက္ကြာ။
"ကဲမင္းသစ္ခက္ေပၚကုိေရာက္ၿပီဆုိရင္ ခုံလႈပ္ျပ"
"ဒုံးဒုံး"ကဲေရာက္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ငါဒီသစ္ခက္ကုိ ေခၚလာတဲ့ေနရာကုိ ျပန္သြားထားလုိက္ဥိးမယာ္။
လက္နဲနဲခ်ဲထားလုိက္။ ငါယူသြားေတာ့မယ္။ သူ႔ေနာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိက္သြားလုိက္သည္။
"ကဲမင္းလဲ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၿပီးၿပီဆုိေတာ့ မင္းသြားခ်င္ရာသြားလုိ႔ရၿပီ။
"ငါတုိ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ လာမေႏွာက္ယွက္နဲ႔ေတာ့ကြာ။ ဟုတ္ၿပီလား"လုိ႔ေျပာၿပီး သစ္ကုိင္းေလးကုိအေ၀းကုိ လႊင့္ပစ္လုိက္တယ္။
"ကဲငါတုိ႔ျပန္ၾကရေအာင္ေဟ့"
"ကုိၿဖိဳး ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေမးခ်င္လုိ႔ဗ်ာ ရမလား"
"ေမးပါ"ရပါတယ္" ၀ိဥာဥ္ကုိ သစ္ကုိင္းနဲ႔ ဘယ္လုိျဖစ္ၿပီး ေခၚလာတာလဲ။ အဲ့ဒါေျပာျပ
(၁)တေစၦ၊ သူရဲ၊ သင္းကြဲ၊ ၿပိတၱာႏွင့္ အျခားမကၽႊြတ္ မလြတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားခင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္၊ပါးခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဒီသစ္ခက္ေပၚကုိ လာဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဒုကၡမေပးဘူးဆုိရင္လာႏုိင္ပါ
တယ္။ ဘာညာေပါ့ကြာ အဲ့လုိေခၚလုိ႔ရတယ္။ က်န္တာကေတာ့ မင္းဥာဏ္ရွိသလုိသုံးလုိ႔ရတယ္။ ။ဒါေပမယ့္
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ သူေရာက္လာၿပီး ခုံနဲ႔ေမးတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မင္းေပ်ာ္ရဲ႕လားဆုိတာကုိ ခဏခဏေမးေနရမယ္။
သူမေပ်ာ္ဘူးဆုိရင္ ဆက္ၿပီးမထားနဲ႔ေတာ့၊ ေနာက္တစ္ေကာင္ထပ္ေခၚေပါ့၊ ဟုတ္ၿပီလား။
"ကဲလစ္ၾကရေအာင္ကြာ" "မနက္ျဖန္ညက်ရင္ လူတစ္ေယာက္ကုိ လက္ညွိဳးနဲ႔ေထာက္ၿပီး အေပၚကုိ မျပမယ္
ဟုတ္ၿပီလား" "အခုေတာ့ သြားၿပီေဟ"
ေနာက္ဆုံးသူေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြပဲ နားထဲမွာျပန္ျမင္ေရာင္ေနမိတယ္
သူမ်ားစိတ္၀င္တစားဖတ္ေနပါတယ္ဆိုမွ သူက အဆက္ၾကီးနဲ႔တဲ႔ ကိုရီးယားကားအၾကည့္မ်ားလို႔လား အဆက္ၾကီးနဲ႔လုပ္ထားတယ္ ၀ိွဳက္လည္းအဲ႔လိုမ်ိဳးေလွ်ာက္လုပ္ဖူးတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ ခုေတာ႔ အိမ္ကဆူလို႔မလုပ္ရဲေတာ႔ဘူး အဟိ :P
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ဗ်ာ့...ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေနတုန္းက
ReplyDeleteေဆာ့ဖူးတယ္...ဟုတ္လားမဟုတ္လားမသိဘူး
သူငယ္ခ်င္းေတြထဲေနာက္ပီးခုံကိုဖိတာလား
ဘားလားေတာ့မသိဘူး..လႈပ္တာေတာ့တကယ္
လႈပ္တယ္...ေၾကာက္တာထက္ရီခ်င္တာပဲ
သိတယ္အဲဒီတုန္းကေလ..အရက္ေတာ့မေသာက္
ထားဘူး..ဘုန္းႀကီးရုိက္မွာေၾကာက္လို႕..ဘုန္းႀကီး
ေက်ာင္းသားဆိုေတာ့..သရဲကျပန္ေၾကာက္ေနရတဲ့
သူေတြေလ...ဟဟဟဟ.
က်ေတာ္လည္းေခၚဘူးတယ္ေလ၊အေဆာင္မွာေပါ့ သစ္ခက္ေလးနဲဘဲက်ေတာ္တိုၾကေတာ့တည
ReplyDeleteလုံးေသာင္းက်န္းေနတယ္ဗ်ာ..
သိတဲ့တိုင္းဘဲခက္၇ွတ္၇ွတ္ေကာင္ေတြ၊လည္း
ေၾကာက္တတ္တာဘဲဗ်၊က်ေတာ္ကိုေက်ာင္းက
အ၇င္က......၇ဲ ့ေက်ာင္းေလ၊။ေနာင္ေတာ္ၾကီး
ေတြေျပာတာေတာ့....ျဖတ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆိုဘဲ၊..
တခါလဲက်ေတာ္ကိုင္ထားတဲဖေယာင္းတိုင္ကို
လာမုတ္လိုက္တယ္ေလ၊အာဇာနီေသြးတစက္မွ
မပါေလေတာ့ေျပးခဲ့၇တာေပါ့....
ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲေခၚဖူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုညီတို့နည္းနဲ့ေတာ့မတူဘူး... ကိုညီတို့နည္းကစိတ္၀င္စားဖို့ေကာင္းတယ္
ReplyDelete